مطالعه ای کیفی از استفاده جوانان از رسانه های اجتماعی، یک نظریه زمینه ای

شبکه های اجتماعی مجازی، فضایی برای گرد هم آمدن چند میلیارد کاربر اینترنت است که بدون توجه به مرز، زبان، جنس، فرهنگ و ... به تماس و تبادل اطلاعات می پردازند. هر کدام از آنها فهم و تجربه خاصی از شبکه های اجتماعی دارند که منحصر به خودشان است. اما این فهم و تجارب آنان زمینه مند است و در فضای بیناذهنیتی شکل می گیرد. پژوهش حاضر با استفاده از پارادایم تفسیرگرایی و روش زمینه ای به بررسی معانی، ادراکات، فهم و تجربه جوانان شهر یزد از حضور در شبکه های اجتماعی پرداخته است. جامعه هدف، جوانان فعال در رسانه های اجتماعی شهر یزد بودند که نمونه ای از آنها بر اساس نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شدند. تکنیک گردآوری داده ها از 32 مشارکت کننده این پژوهش، با استفاده از مصاحبه های عمیق ساختارنیافته و مشاهده مشارکتی و یادداشت های میدانی بوده است. یافته های پژوهش شامل یک مقوله هسته نهایی (دوآلیته بازاندیشانه در فضای مجازی)، 11 مقوله اصلی، 37 مقوله فرعی و 94 مفهوم بوده است. طرح واره نظری نیز بر همین اساس ارائه و بسط یافت. نتایج پژوهش نشان دهنده پروبلماتیک بودن امنیت، اعتماد و فرهنگ یزدی در فضای مجازی است، بدین معنا که مشارکت کنندگان پژوهش به طور مداوم در حال بازاندیشی در مورد فضای مجازی هستند و به همین دلیل با دوآلیته بازاندیشانه ای مواجه هستند که به طور همزمان، بودن یا نبودن آنها را در فضای مجازی معنی دار می کند.