تأثیر کود نیتروژنه و مرغی بر عملکرد و باقیمانده نیترات در محصول پیاز کشت پاییزه در منطقه جیرفت

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کاربرد تلفیقی کود مرغی و اوره در تولید پیاز در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار و طی سال‌های 1397 و 1398 اجرا شد. تیمارهای پژوهش عبارت بودند از: 1-شاهد (عرف منطقه، 276kg/ha N) 2-حد بهینه توصیه شده نیتروژن برای محصول منطقه(184kg/ha N)+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی 3-مصرف نیتروژن 25% بیشتر از حد بهینه+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی، 4-مصرف نیتروژن 25% درصد کمتر از حد بهینه+پنج تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی و 5-مصرف نیتروژن 25% کمتر از حد بهینه+ده تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی. نتایج نشان داد که اثرات تیمارهای کود بر عملکرد، غلظت سایر عناصر و یاقیمانده نیترات در سوخ و برگ پیاز در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. تیمار شاهد دارای کمترین عملکرد (3/43 تن در هکتار) و بیشترین باقیمانده نیترات در سوخ و برگ (به ترتیب3/184 و 2/571 میلی‌گرم در کیلوگرم ماده خشک) و کمترین غلظت پتاسیم، آهن، روی و منگنز بود. همچنین تیمار پنج بیشترین عملکرد (1/25% افزایش نسبت به شاهد) را نشان داد و اختلاف معنی‌داری در عملکرد در دو تیمار چهار و پنج مشاهده نشد. کمترین میزان نیترات سوخ در تیمار چهار بود که نسبت به تیمارهای یک، دو، سه و پنج به ترتیب 9/69، 7/21، 3/43 و 4/3 درصد کمتر بود. از نظر اهمیت اقتصادی، کاربرد تیمار چهار ضمن کاهش 50 درصدی مصرف کود اوره و در نتیجه کاهش نیترات سوخ به کمتر از حد بحرانی و افزایش 18 درصدی محصول، درآمدی حدود 11 درصد بیشتر نسبت به تیمار شاهد (عرف منطقه) را موجب ‌گردید.