دینداری و بی نظمی: تحلیل جامعه شناختی نقش بازدارنده دینداری در بی نظمی اجتماعی ( مطالعه موردی: سربازان یک واحد نظامی)

براساس قانون خدمت وظیفه عمومی ایران، اتباع ذکور جامعه با پدیده‌ای به نام خدمت وظیفه روبه‌رو هستند.نظم اجتماعی از اهمیت بالایی در این شرایط برخوردار می باشد. لذا شناسایی عواملی که در فرایند پیشگیری از بی-نظمی‌های اجتماعی می‌توانند نقش مهمی داشته باشند، ضرورت دارد. هدف پژوهش حاضر شناخت نقش دینداری در تبیین بی نظمی میان سربازان وظیفه است. جمعیت آماری این مطالعه را سربازان یک واحد نظامی تشکیل می‌دهند. این مطالعه، یک نوع پژوهش کمی از نوع مطالعه پیمایشی بوده و ابزار گردآوردی اطلاعات در آن پرسش‌نامه است. فرآیند انتخاب نمونه نهایی بر حسب نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده متناسب بوده است که براساس فرمول کوکران میان 303 نفر توزیع گردیده است. تحلیل دو متغیر بیانگر رابطه معنی دار و معکوس میان دین داری و بی نظمی است. همچنین تحلیل چند متغیره نشان می دهد که میان چهار بعد؛ بعد اعتقادی (357/0-) بالاترین اثر کل را بر بی نظمی داشته است و پس از آن بعد پیامدی (173/0-)، بعد مناسکی (130/0-) و بعد تجربی (077/0-) در رده های بعدی تاثیر گذاری قرار دارند. همچنین ضریب تعیین (R2) نیز 13/0 درصد محاسبه‌شده است به این معنی که چهار بعد متغیر دینداری توانایی پیش‌بینی 13 درصد از تغییرات «بی نظمی» را داشتند.