مکان یابی اسکان موقت مبتنی بر مخاطره سیل در شهر شیراز

رودخانه ها از شریانهای حیاتی موثر در جذب جمعیت و ایجاد سکونتگاههای شهری و روستایی، بویژه در مناطق خشک و نیمه محسوب می گردند. رودخانه خشک و راهدار در پهنه کلان شهر شیراز در سالیان گذشته یکی از پهنه های ژئومرفیک مخاطره آمیز شهری بوده است. با توجه به وقوع چندین سیلاب بزرگ در سالهای اخیر و ایجاد تلفات جانی و مالی قابل توجه، تعیین نقاط مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان سیل از نیازهای ضروری محسوب می گردد. در این پژوهش، با استفاده از داده های؛ رقومی ارتفاعی، مکانی، موقع کاربری های واقع در شهر شیراز، بررسی های میدانی، و مصاحبه با کارشناسان ، در قالب مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره و AHP ، پس از مقایسه زوجی متغیرها، و تعیین اولویت آنها مناسب ترین مکان ها جهت اسکان موقت ارائه شده اند. تعیین و توسعه کاربرهای(پل ها، کنارگذرها و ...) بدون توجه به عرضه ژئومورفولوژیک، در تشدید خسارات و آسیب ها نقش مهمی داشته اند. ارزیابی این پژوهش نشان داد، پهنه هایی که عمدتا در جنوب‌شرق و نواحی مرکزی منطقه شهری شیراز واقع شده(فضاهای باز و فرودگاه) دارای میانگین شاخص مطلوبیت بالایی هستند، می توانند بعنوان مناسب‌ترین پهنه‌ها جهت اسکان موقت مبتنی بر مخاطره سیل در شهر شیراز استفاده شوند.