آنالیز ساختار فضایی بر اساس عدالت اجتماعی- فضایی (مطالعه موردی: مناطق 1.2.10 کلانشهر تبریز)
2020
به دنبال افزایش جمعیت شهرها، محدودیت در منابع و امکانات موجود رخ مینماید و برخورداری دوگانهای در میان شهروندان ظاهر میشود، محرومیت در مقابل برخورداری. به دنبال این مساله رویکردهای عدالت محور در برنامهریزی شهری مود توجه صاحبنظران قرار میگیرد. این رویکرد درصدد توزیع متوازن و متعادل فرصتها و منابع در مناطق مختلف شهر و بین گروههای مختلف جمعیتی در شهرها میباشند و سعی در سازماندهی فضای شهر بر پایه اصل عدالت دارند. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی میباشد. روش به کار گرفته شده در آن توصیفی- آنالیزی است که بر مطالعات اسنادی و میدانی استوار است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عدالت اجتماعی در سازمان فضایی شهر تبریز به انجام خواهد رسید که با بهره گیری از سه شاخص اجتماعی، اقتصادی و کالبدی و تکنبک موریس و ویلیامسون به سطحبندی مناطق 1و2و10 شهر تبریز میپردازد و در مرحله بعد با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی به آنالیز رابطه سطح اقتصادی اجتماعی مناطق با میزان برخورداری اقدام شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که برخوردارترین منطقه، منطقه 2 میباشد و منطقه 10 محرومترین منطقه به شمار میرود. ضریب اختلاف ویلیامسون نشانگر عدم تعادل در توزیع شاخصها بین مناطق میباشد و آزمون همبستگی حکایت از برخورداری بیشتر در سایه شرایط اقتصادی- اجتماعی بالاتر است.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI