بررسی فراوانی مقاومت آنتی میکروبی و ژنهای intI1و Sul1 در سویه های سالمونلا انتریتیدیس جداشده از دام و طیور

مقاومت آنتی بیوتیکی باکتریایی یک مشکل بهداشت اجتماعی در سراسر جهان با تاثیر مستقیم بر سلامت مواد غذایی تبدیل شده است. سالمونلا از علل مهم اسهال و استفراغ منتقل شونده از طریق غذا در انسان و اسهال و گاهی سپتی سمی در حیوانات است. اینتگرون ها، عناصر ژنتیکی هستند که نوارهای ژنی متحرک را که معمولا عوامل تعیین کننده مقاومت در برابر داروهای ضد میکروبی را رمز میکنند، تشخیص میدهند و در خود ادغام میکنند. اینتگرونها معمولا در ارتباط با ترانسپوزونها و پلاسمیدها یافت میشود. این مطالعه شامل  31جدایه سالمونلا انتریتیدیس جمع آوری شده در ایران در سال  1391بود. جدایهها از منشاء حیوانی گرفته شدند. تمام نمونهها با استفاده از روش کشت و آزمونهای استاندارد بیوشیمیایی برای شناسایی سویههای سالمونلا مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج  DNAحضور ژن  intI1و  Sul1توسط  PCRمورد بررسی قرار گرفت. رایج ترین فنوتیپ مقاومت به سفالوتین ( ،)%100آمپی سیلین ( ،)٪54/8کلرامفنیکل ( ،)٪51/6تتراسایکلین ( ،)٪45/1آموکسی سیلین / کلاوولانات ( ،)٪38/7سولفامتوکسازول ( )٪41/9بودند. ژن  intI1در ( )٪47و ( )٪42/8و ژن  Sul1در ( )٪35/2و ( )٪35/7از جدایههای سالمونلا جدا شده از دام و طیور به ترتیب یافت شد. جدایههای اینتگرون مثبت مقاومت بالاتری به تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و آموکسی سیلین / کلاوولانات در مقایسه با جدایههای اینتگرون منفی داشتند. توانایی اینتگرونها در ادغام ژن مقاومت به عوامل ضد میکروبی مقاومت به آنتی بیوتیک را منتشر مینماید.