اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)
2018
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش 24 قطعه مولد با نسبت جنسی 1:3 ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیرههای غذایی حاوی 0 (شاهد)، 50 و 100 میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم جیره به عنوان تیمارهای آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره 45 روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذادهی شدند. اندازه گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخمها، و تعداد لاروها پس از رهاسازی به عنوان شاخصهای کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخصهای تکوین لاروی (LSI) و طول لاروها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح 50 و 100 میلیگرم در کیلوگرم افزایش معنی داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لاروهای رها شده ایجاد شد (P<0.05). همچنین افزایش معنی دار تجمع کاروتنوئید، قطر تخمها، شاخص تکوین لاروی (LSI) و طول لاروهای رها شده مشاهده شد (P<0.05). با توجه به نتایج این مطالعه و مقرون به صرفهتر بودن، آستاگزانتین در سطح 50 میلیگرم در کیلوگرم به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین پیشنهاد میشود.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI