Çıldır Gölü Balıkçılığında Son Yirmi Yılda Meydana Gelen Değişimler

Cildir Golu uzun yillardan beri ticari balikcilik faaliyetlerinin yurutuldugu ve cevresindeki koy yerlesimleri ile birlikte yore insani icin onemli bir dogal kaynaktir. Golde bu surecte gerek resmi, gerekse de kooperatifler tarafindan musterek olarak yurutulen balikcilik yonetimi basarisiz olmustur. Goldeki balikciligin cokusundeki en onemli gosterge; ticari degeri yuksek olan yerli sazan (Cyprinus carpio) ve alabalik populasyonlarinin (Salmo trutta caspius) cokme yok olma surecine girmesidir. Av istatistikleri de bu sonuclari dogrulamaktadir. Golde 1990’li yillarin basindan itibaren dogal stoklarin cokusune karsilik; 2000’li yillarda gole egzotik ve yayilimci bir tur olan havuz baligi (Carrasius gibelio) ve kerevitin (Astacus leptodactylus) girisi; goldeki yerli balik faunasi uzerinde potansiyel bir baski olusturmaya baslamistir. Bu gelismelere ek olarak ayni donemde golde baslatilan ve basarisiz olan gokkusagi alabaligi (Oncornhychus mykiss) kafes balikciligi, plansiz/rastgele kultur sazani ile baliklandirma calismalari, ayrica Arpacay Hidroelektrik Santralinin isletme kapasitesini arttirmasi sonucu, yerli sazanin ureme ve beslenme alanlarini olusturan kiyi- sig, kamislik, hassas bolgelerin olumsuz etkilenmesi gol balikciligini da olumsuz etkilemistir. Bu calisma ile Cildir Golundeki yerli ve yabanci turler arasindaki etkilesimin sebepleri ortaya konulmustur. Uzun yillardir Cildir Golunde ‘surdurulebilir gol yonetim stratejisi’nin olmayisi ve yanlis avcilik, baliklandirma ve kultur balikciligi uygulamalari sonucunda, gol yerli turlerin gelecegi acisindan risk altina girmistir. Bu noktadan sonra, gol ekosistemi ve balik faunasi uzerinde yapilacak kapsamli arastirmalar ile yerli turler aleyhine bozulan dengenin ve gol balik faunasinin rehabilitasyonu ile yeni bir yonetim stratejisinin uygulanmasina ihtiyac duyulmaktadir