بررسی رابطهٔ مصرف غذای غیرحلال با خودکنترلی، جایگاه مهار درونی، هوش اخلاقی و وجدانی بودن در کارکنان سازمانها و شرکتهای شهرستان اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مصرف غذاهای غیرحلال با خودکنترلی، جایگاه مهار درونی، هوش اخلاقی و وجدانی بودن در کارکنان سازمان‌ها و شرکت‌های شهرستان اهواز در سال 1396 بود. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل 950 نفر از کارکنان شرکت ملی حفاری ایران، شرکت فولاد خوزستان، شرکت آب و برق خوزستان و همچنین شرکت آب و برق منطقه‌ای بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند که از بین پرسشنامه‌های توزیع شده 647 پرسشنامه به پژوهشگران برگشت داده شد. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه خودکنترلی تانجی و همکاران (2004)، مقیاس منبع کنترل لونسون (1981)، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کی‌یل (2005)، مقیاس فرم کوتاه نئو مک‌کری و کاستا (1985) و پرسشنامه محقق‌ساخته آزمون خوردن انجام شد. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان‌دهنده روابط بین غیرحلال‌خواری و خودکنترلی، غیرحلال‌خواری و سبک اسناد درونی ، غیرحلال‌خواری و استقامت و پافشاری بر حق ، غیرحلال‌خواری و مسئولیت‌پذیری برای تصمیمات شخصی ، غیرحلال‌خواری و قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران، غیرحلال‌خواری و اهمیت خودجوش به دیگران، غیرحلال‌خواری و توانایی در بخشش اشتباهات دیگران و غیرحلال‌خواری و وجدانی بودن در شرکت‌کنندگان بود. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، احتمالا غیرحلال‌خواری با پیامدهای وجدانی نبودن (وظیفه‌ناشناسی)، پافشاری بر حق (به معنای گذشت کم)، عدم توان بخشش اشتباهات دیگران، و خودکنترلی پائین همراه است و همچنین با مهار درونی رابطه معکوس دارد.