ارزیابی پارامترهای فضایی - زمانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با و بدون پای پرونیت طی راه رفتن

زمینه و هدف تاثیر متقابل بین ساختارپا و الگوی راه رفتن مورد تاکید محققین قرار گرفته‌است اما این اثر در بیماران کمردرد تبیین نشده-است. بنابراین هدف از این مطالعه ارزیابی پارامترهای فضایی - زمانی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با و بدون پای پرونیت طی راه رفتن است. روش بررسی در این مطالعه نیمه تجربی، به صورت داوطلبانه تعداد 10نفر برای هریک از گروه‌های سالم، بیماران کمردرد با پای طبیعی و پرونیت انتخاب شدند. سیستم تصویربرداری وایکان برای اندازه‌گیری متغیرهای فضایی-زمانی راه رفتن با سرعت دلخواه بدون کفش استفاده‌شد. یافته‌ها یافته‌ها نشان داد سرعت راه رفتن در هر دو گروه کمردرد با و بدون پای پرونیت نسبت به گروه سالم کمتر است p˂0.05)). طول گام و قدم در گروه کمردرد با پای طبیعی، از سایر گروه ها کمتر است p˂0.05)). زمان فاز حمایت دوگانه در گروه کمردرد با پای طبیعی از گروه سالم بزرگتر است p˂0.05)). همچنین عرض گام‌برداری و زمان چرخه در گروه کمردرد با پای پرونیت از گروه سالم بزرگتر است p˂0.05)). نتیجه گیری به نظر می‌رسد متغیرهای فضایی- زمانی در گروه‌های کمردرد تحت تاثیر ساختار پا قرار دارند. نتایج حاضر نشان داد در گروه کمردرد با پای طبیعی، کاهش سرعت راه رفتن با افزایش زمان فاز حمایت دوگانه، کاهش طول گام و طول قدم همراه است. همچنین در گروه کمردرد با پای پرونیت، کاهش سرعت راه رفتن با افزایش زمان چرخه و عرض گام همراه است. بهتر است برنامه های تمرینی و توانبخشی با توجه به ساختار پا برای بیماران کمردرد بهینه سازی شود.