مقايسه تغييرات ACTH و کنترل درد در دو روش بی دردی وريدی و اپيدورال مداوم در بيماران جراحی ارتوپدی اندام تحتانی

زمينه و هدف: عليرغم پيشرفت­های چشمگير در زمينه­ی شناسايی مکانيسم دردهای حاد، روش­های کنترل اين نوع دردها، به­ويژه بلافاصله پس از عمل جراحی اغلب غير موثرند. پمپ بي­دردی تحت کنترل بيمار(Patient controlled analgesia) به­صورت تزريق مداوم داخل وريدی(PCIA) و اپيدورال(PCEA) دو نمونه از روش­های پيشرفته جهت کنترل درد بعد از جراحي­های بزرگ محسوب مي­شوند. هدف اين مطالعه تعيين ميزان اثر بخشی اين دو روش در بيماران نامزد عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی است که با استفاده از اندازه­گيري­ ميزان درد به­ويژه با بررسی پاسخ آدرنوکورتيکال بيماران و اندازه­گيری سطح خونی ACTH انجام گرفته­است. روش بررسی: مطالعه حاضر بصورت يک کارآزمايی بالينی تصادفی (RCT) در 60 بيمار در بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) طی دوازده ماه انجام شده­است. 60 بيمار با سن 19 تا 56 سال در کلاس بيهوشی(ASA) يک و دو به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری PCEA و PCIAدر اين مطالعه شرکت نمودند. ميزان درد بيماران با روش اندازه­گيری سطح هورمونی ACTH، مقياس بينايی درد (Visual analogue scale VAS ) در ساعت­های قبل، بلافاصله بعد از عمل، 12 و 24 ساعت بعد از عمل ارزيابی شد و ميزان آرام­بخشی بر اساس معيار آرامبخشی رمسی (RSS) در همان زمان­ها ثبت گرديد. يافته­ها: مشخصات جمعيتی در دو گروه به جز جنس تفاوت معني­داری با هم نداشت. اين مطالعه نشان مي­دهد که 12 ساعت پس از شروع پمپ درد و 24 ساعت پس از آن، ميان دو گروه PCEA و PCIA تفاوت معناداری در ميزان ACTH، VAS و RSS وجود دارد .ميزان ACTH و VAS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه­ای در مقايسه با گروه PCIA کمتر بود ولی ميزان RSS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه­ای بيشتر از PCIA نشان داده­شد. نتيجه­گيری: اين مطالعه نشان مي­دهد که درد پس از جراحی و ميزان ACTH در بيماران PCEA نسبت به بيماران PCIA کمتر بوده­است و گروه PCEA نمره آرام­بخشی بالاتری را نسبت به PCIA نشان مي­دهد.