مقایسه اثربخشی روشهای تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانشآموزان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش­های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانش­آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب انجام شد.روش: پژوهش از نوع تمام آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیة دانش­آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که از بین آنان تعداد 60 نفر به‌صورت خوشه­ای مرحله­ای انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در 3 گروه روش تدریس همیاری، روش تدریس فراشناخت و کنترل گمارده شدند (هر گروه 20 نفر). دو گروه آزمایش، آموزش­های مبتنی بر روش­های تدریس همیاری و فراشناخت را توسط یک معلم در 10 جلسه یک‌ساعته به مدت 2 ماه دریافت کردند درحالی‌که آزمودنی­های گروه کنترل آموزش­های مرسوم خود را در کلاس درس دنبال کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردانی پینتریچ و دیگروت (1990) بود که طی دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون تکمیل شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روش‌های مداخله (روش تدریس همیاری و فراشناخت) بر متغیرهای باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان مؤثر بودند (01/0>P). همچنین نتایج مقایسه تأثیر روش‌های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان نشان داد، آموزش روش­های تدریس همیاری و فراشناخت در تأثیرگذاری بر این متغیرها تفاوت معناداری نداشته­ اند.نتیجه‌گیری: بنابر نتایج به‌دست‌آمده از مطالعه حاضر، می‌توان نتیجه گرفت روش­های تدریس همیاری و فراشناخت می‌تواند باعث بهبود باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان دانش­آموزان شود.