Risāle-i Nemed-Mâllık (Keçecilik Risalesi), Yay. Haz. Ahmet Turan Türk-Ekber Enveri-Hüseyin Karakaya-Zulhayat Ötkür

Uygurlar, Turk tarihinde din ve kultur degisiklikleriyle one cikarlar. Bogu Kagan zamaninda Maniheizmi kabul eden bu zumrenin basat ikinci ozelligi, yerlesik duzene gecen ilk Turk toplulugu olmasidir. Gerek inanc sisteminde gerek hayat tarzinda yasanan bu koklu degismelerin dil, edebiyat ve sanata ciddi yansimalari olmustur. Uygurlar icin karakteristik olan meslekleri tanitici risale yazma gelenegi de onlarin sehir yasamina erken adim atmalariyla ilgili olmalidir. Tarim, mimari, ticaret gibi yerlesik duzene iliskin unsurlari diger Turk kavimlerine gore daha once tecrube eden Uygurlarin bu deneyim ve bilgilerini yaziya gecirme cabasi, onlari bir kez daha farkli kilmistir. Asirlarca kusaktan kusaga sozlu olarak aktarilan bilgi ve tecrubeler, Cagatay yazi dili kullanilarak XVIII ve XIX. yuzyillarda “risale” adiyla yazili hâle getirilmistir. Editorler Oger ve Tek’in (s. V) aktardigi bilgilere gore bu risaleler; ciftcilik, tuccarlik, agac oymaciligi, cobanlik, sepetcilik, comlekcilik, dericilik, ascilik gibi meslekleri etraflica tanitmak icin kaleme alinmis, daha cok cep kitabi niteliginde el yazmasi metinlerdir. Arastirmacilarin tespitine gore bugun Isvec, Rusya, Fransa, Cin basta olmak uzere pek cok ulkede 40 meslege iliskin 120 civarinda risale bulunmaktadir. Risāle-i Nemed-Māllik, Turkiye Turkcesindeki karsiligiyla Kececilik Risalesi boyle bir eserdir.