Okumanın Devinimi: Robertson’un Nilling’inden Derrida’nın Sovereignties’ine

Bu makalenin amaci, okuma eyleminin ortaya koydugu devinimi irdelemek ve bununla iliskili olarak okuma eylemini hem okuyucunun kimligini hem de metnin anlamini donusturen bir tecrube olarak tanimlamaktir. Oncelikle Kanada’li sair-denemeci Lisa Robertson’in Nilling: prose (2012) baslikli eserinden yola cikarak okuma esnasinda “nereye” gittigimizi ve okuyucunun kimligine ne oldugunu tartisacagim. Daha sonra Derrida’nin eserlerine yogunlasarak okumanin deviniminin metin-okuyucu arasindaki iliskiyi nasil etkiledigini analiz edecegim. Robertson ve Derrida okuma eyleminin okuyucu ve metin arasinda bir anlasma/diyalog baslattigini one surerler. Ayrica dusunme ve varolmanin diyalojik yonunu vurgulayan bu anlasmayi analiz ederek bir okuma etigi ortaya koyarlar. Metin-okuyucu, oz-baskalik arasindaki bu anlasmanin iki tarafi da askida tutan ve anlamin kapanmasini erteleyen, karsilikli baglayici bir diyalog oldugunu gosterecegim. Buna ek olarak, Robertson ve Derrida’nin okuma eylemini, onu pratik ederek tanimladigini ileri surecegim. Robertson Hannah Arendt ve Pauline Reage’yi okuyarak, Derrida Paul Celan’i okuyarak cok referansli bir okur toplulugunun parcasi olurlar, ve bu sayede okumanin nasil tanimlanabilecegini birer okuyucu olarak gosterirler. Metinsel karsilasmalarda cogul ve okunaksiz oznelliklerin varligina dikkat cekerek, okuyucu kimliginin ve metinsel anlamin yaratici potansiyelinin bu okunaksizliktan ileri geldigini savunurlar. Bu makale, okuma teorilerine siirsel-felsefi bir yaklasim sergileyerek, yazarlik/okurluk ve metinsel analiz calismalarina katki yapmaktadir.