Jatrogenne uszkodzenia dróg żółciowych - doświadczenia własne

Wstep : Operacje drog zolciowych są jednymi z najcześciej wykonywanych zabiegow w chirurgii. Mimo duzego doświadczenia chirurgow zabiegi te nadal nie są pozbawione powiklan - zwlaszcza w dobie ekspansji leczenia laparoskopowego. Material i metody : W okresie od października 1991 do grudnia 2005 roku w klinice autorow niniejszej pracy leczono 35 chorych z urazem drog zolciowych. Powyzszą grupe chorych stanowilo 25 kobiet oraz 10 mezczyzn, w wieku od 29 do 74 lat, średnia wieku wynosila 56 lat. Analizowano sposob leczenia uszkodzenia drog zolciowych, uwzgledniając postac urazu, ewentualne niepowodzenia poszczegolnych zabiegow naprawczych oraz powiklania z nimi związane. Przedstawiono rowniez stan chorych w okresie obserwacji odleglej. Wyniki : Najcześciej do uszkodzenia drog zolciowych prowadzily: cholecystektomia klasyczna - u 11 chorych, cholecystektomia laparoskopowa - u 9 pacjentow oraz cholecystektomia z rewizją drog zolciowych - w 6 przypadkach. Najcześciej drogi zolciowe rekonstruowano za pomocą zespolenia koniec do konca oraz zespolenia przewodu wątrobowego z petlą jelitową sposobem Roux-Y (odpowiednio 13 i 12 przypadkow). W okresie okolooperacyjnym zanotowano 1 przypadek nieszczelności zespolenia koniec do konca, ktore zastąpiono zespoleniem przewodu wątrobowego z petlą Roux-Y. Wyniki odlegle oceniono u 30 osob, okres obserwacji wyniosl od 2 miesiecy do 13 lat. W tym okresie stwierdzono nastepujące powiklania: zgony - 3 przypadki, objawowe zwezenie zespolenia - 3, bezobjawowe zwezenie przewodu zolciowego wspolnego - 2, kamica drog zolciowych - 1, przepuklina w bliźnie pooperacyjnej - 3 i niedroznośc jelit w 2 przypadkach. U 27 chorych oceniono jakośc zycia w odleglym okresie po zabiegu naprawy uszkodzenia drog zolciowych, z czego 14 pacjentow określilo swoj stan jako bardzo dobry, 12 jako dobry, a 1 jako zly. Wnioski : Uzyskanie dobrych wynikow leczenia uszkodzenia drog zolciowych jest mozliwe dzieki przyjetemu postepowaniu w przypadku kalectwa drog zolciowych, ktore obejmuje miedzy innymi: odpowiednie przygotowanie chorego do zabiegu (likwidacja zakazenia, wyrownanie niedoborow metabolicznych, poprawa stanu odzywienia), wykonywanie zabiegow rekonstrukcyjnych przez doświadczonego operatora, delikatne i ostrozne preparowanie uszkodzonych drog zolciowych, wykonywanie beznapieciowych zespolen oraz odpowiedni nadzor pooperacyjny.