بررسی اثر ورزشکار بودن بر ساختار و سازماندهی کنترل عصبی راه رفتن با و بدون اعمال آشفتگی

چکیدهمقدمه و اهدفآیا انجام تمرینات طولانی مدت کنترل عصبی الگوی راه رفتن را تغییر می‌دهد؟ هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ورزشکار بودن بر ساختار و سازماندهی کنترل عصبی راه رفتن با و بدون اعمال آشفتگی بود.مواد و روش‌ها مطالعه حاضر به عنوان یک مطالعه نیمه تجربی اجرا شد. آزمودنی‌ها شامل 12 دانشجوی فوتبالیست و 12 دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه مازندران بودند. آنها الگوی راه رفتن روی نوار گردان با چشمان باز و چشمان بسته را اجرا کردند. الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن با سیستم نورآکسون ثبت شد. متغیرهای سینرژی عضلانی شامل مجموع، دوره، اوج و ناحیه فعالیت عضلات با استفاده از روش فاکتورگیری ماتریکس غیر منفی محاسبه شدند. مقایسه دادها برای ارزیابی متغیرها با آزمون تحلیل واریانس دو طرفه در نرم افزار اس پی اس اس انجام شد. یافته‌ها ورزشکاران دوره فعالیت و مجموع فعالیت عضلات کمتری در راه رفتن با چشمان باز را نسبت به غیر ورزشکاران نشان دادند (001/ >p). اوج فعالیت عضلات ورزشکاران در راه رفتن با چشمان باز نسبت به راه رفتن با چشمان بسته غیر ورزشکاران بالاتر بود (003/0=p)، در مقابل دوره فعالیت، سطح فعالیت و مجموع فعالیت عضلات در ورزشکاران نسبت به غیر ورزشکاران پایین تر بود (001/ >p).نتیجه گیری نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌دهد که انجام تمرینات ورزشی برای دوره طولانی می‌تواند تعدیلات سیستم عصبی عضلانی در الگوی راه رفتن را تغییر دهد. بازیکنان فوتبال توانایی به کار گیری گروه‌های عضلانی با اوج فعالیت بیشتر عضلات را دارند. در مقابل، دوره فعالیت، ناحیه فعالیت و مجموع فعالیت عضلات در بازیکنان فوتبال نسبت به افراد غیر ورزشکار کمتر است و می‌تواند گواهی برای تصمیم گیری متفاوت سیستم عصبی عضلانی این گروه‌ها هنگام اجرای الگوی حرکتی راه رفتن باشد.