بررسی اثر پلیمورفیسم ژن سایتوکاین های پیشالتهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه

مقدمه: پریودنتیت مهاجم یک بیماری چند عاملی است که در حضور باکتری ها و تحت تأثیر فاکتورهای محیطی و ژنیتیکی ایجاد می شود و باعث کاهش عملکرد بافت های نگهدارنده دندان در سنین زیر سی سال می شود. سایتوکاین‏های پیش التهابی با شرکت در پدیده التهاب در پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های پریودنتال نقش دارند. پیشنهاد شده است پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین‏ها می تواند در پاسخ ایمنی فرد و در نتیجه در پاتوژنز پریودنتال مؤثر باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط پلی‏مورفیسم ژن IL-1β+3954C/T، IL-1α-889C/T و TNF-α-308G/A به عنوان مهمترین سایتوکاین‏های پیش التهابی در پریودنتیت مهاجم می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، بعد از گرفتن نمونه خون وریدی از بازوی بیماران (تعداد=65) و افراد سالم (تعداد=60) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد، DNA آنها در پژوهشکده بوعلی استخراج گردید و توسط تکنیک PCR-RFLP پلی‏مورفیسم ژن آنها تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS با ویرایش 15 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها:IL-1β: ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب 6/39 %، 4/60% و 0% و در افراد سالم به ترتیب 7/41% ؛ 50% و 30/8% بدست آمد. IL-1α : ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب 6/44% و 2/46% و 2/9% و در افراد سالم به ترتیب 5/46%، 2/51% و 3/2% حاصل شد. TNF-α: ژنوتایپ GA، GG و AA در بیماران به ترتیب 8/44%، 4/41% و 8/13% و در افراد سالم به ترتیب 7/46%، 50% و 3/3% بدست آمد. بین دو گروه هیچ اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: عدم ارتباط بین پلی‏مورفیسم های IL1α، IL1β و TNFα با بیماری پریودنتیت مهاجم در جامعه مورد مطالعه ما، استفاده از این ژن ها را به عنوان ریسک مارکر، در پریودنتیت مهاجم، مورد تردید قرار می دهد.