Investigation of the Protective and / or Therapeutic Effects of Lycopene on Diethylnitrosamine-Induced Chronic Hepatotoxicity Using Biochemical, Molecular and Histopathological Data

Calismanin amaci, likopenin dietilnitrozamin (DEN) kaynakli kronik hepatotoksisite uzerindeki rolunu biyokimyasal, molekuler ve histopatolojik yaklasimlari kullanarak arastirmaktir. 35 adet erkek Wistar albino rat, her grupta 7 rat olacak sekilde 5 gruba ayrilmistir. Gruplar, kontrol, likopen, DEN, likopen+DEN ve DEN+likopen seklinde olusturulmustur. Likopen, gun asiri olarak 10 mg/kg/vucut agirligi dozunda gavaj yoluyla 10 gun uygulanmistir. DEN, ratlara 200 mg/kg vucut agirligi dozunda intraperitoneal olarak tek doz 90 gun uygulanmistir. Likopen uygulamasi, likopen+DEN grubunda DEN uygulamasindan 10 gun once, DEN+likopen grubunda ise DEN uygulamasi ile birlikte baslamistir. DEN uygulamasindan 90 gun sure sonra calisma sonlandirilmistir. DEN, dokularda malondialdehid duzeylerinde artisa, redukte glutatyon duzeyi ve antioksidan enzim aktivitelerinde dususe sebep olarak oksidatif strese neden olmustur (p<0,001). Likopen uygulamasi hem kan hem de karaciger dokusunda DEN grubuna kiyasla biyokimyasal endekslerde iyilesme saglamistir. RT-PCR analizlerinde DEN grubundaki katalaz enziminin ekspresyon duzeylerini arttirdigi belirlenmistir. Histopatolojik olarak, DEN ve likopen+DEN gruplarinin karaciger dokularinda karyomegali, nekroz ve hidropik dejenerasyon gibi bircok histopatolojik degisiklikler gozlenmistir. Hem biyokimyasal hem de histopatolojik sonuclarda DEN+likopen grubundaki iyilesmesinin likopen+DEN grubundan daha iyi oldugu gozlenmistir. Bu sonuclar, likopenin koruyucu etkisinden ziyade tedavi edici etkisinin DEN’e bagli hepatotoksisitede likopenin antioksidan etkisine bagli kaynaklandigini gostermektedir.