Overbodige medicatie stoppen vlak voor overlijden : Perspectieven van patiënten, hun naasten en artsen

__Doel__ Inzicht krijgen in de perspectieven van patienten, hun naasten en artsen op het gebruik van potentieel overbodige medicijnen (POM’s) in de laatste fase van het leven. __Opzet__ Kwalitatief interviewonderzoek. __Methode__ We namen diepte-interviews af bij 17 patienten met een geschatte levensverwachting van minder dan 3 maanden, 12 van hun naasten, 20 medisch specialisten en 12 huisartsen. Bij de analyses maakten we gebruik van de ‘constant comparative’-methode, die onderdeel uitmaakt van de ‘grounded theory approach’. __Resultaten__ Patienten en hun naasten stonden in principe open om te stoppen met POM’s. Hierbij konden zij wel het gevoel ervaren ‘opgegeven’ te zijn. Artsen gaven verschillende redenen waarom patienten in de praktijk meestal niet stoppen met POM’s: de mogelijkheid van stoppen wordt niet overwogen, stoppen heeft geen prioriteit en de gevolgen van stoppen zijn vaak onzeker. Daarnaast waren sommige artsen bezorgd dat patienten door te praten over stoppen geconfronteerd worden met hun aanstaande overlijden en het gevoel kunnen hebben dat zij minder goede zorg krijgen. Als artsen de mogelijkheid van stoppen bespraken met patienten, legden zij de nadruk vooral op de medische zinloosheid van het continueren van medicijnen in het licht van de beperkte levensverwachting van de patient. __Conclusie__ Patienten met een beperkte levensverwachting en hun naasten staan open voor het stoppen van POM’s, maar dat gebeurt in de praktijk vaak niet. Wanneer een arts meent dat bepaalde medicijnen beter gestaakt kunnen worden, zouden in het gesprek met de patient de voordelen van stoppen meer nadruk moeten krijgen.