Naprawa ustroju Rzeczypospolitej według konserwatystów obozu pomajowego

Konserwatyści po odzyskaniu przez Polske niepodleglości znaleźli sie w trudnej sytuacji. Pogrązyl ich lojalizm wobec zaborcow, upadek systemow umozliwiających im odgrywanie znacznej roli politycznej, a takze wzrost radykalnych nastrojow. Tym sposobem zostali zepchnieci do obrony. Sytuacje pogarszalo rozproszenie i rozbicie ugrupowan konserwatywnych. W Krakowie istnialo od 1907 roku Stronnictwo Prawicy Narodowej (SPN) – „stanczycy”. W Warszawie dzialalo utworzone w 1904 roku Stronnictwo Polityki Realnej (SPR). W Wielkopolsce podejmowaly dzialalnośc: Centrum Obywatelskie, Kasyno Obywatelskie i Stronnictwo Pracy Narodowej, na Kresach Wschodnich zaś Stronnictwo Pracy Narodowej na Rusi i Stronnictwo Narodowo-Zachowawcze na Litwie1. Brak silnej burzuazji, mieszczanstwa, a takze zamoznego chlopstwa (z wyjątkiem Wielkopolski i Pomorza) spowodowal, ze konserwatyzm oparl sie jedynie na ziemianstwie2. Szczegolną role wśrod konserwatystow odgrywala prasa. Wobec luźnego czlonkostwa i braku aparatu partyjnego byla czesto jedynym sposobem dotarcia do czlonkow organizacji i propagowania hasel zachowawczych3. Do najbardziej znanych wydawnictw nalezaly „Czas” czy „Dziennik Powszechny”. Proby zjednoczenia organizacji konserwatywnych zaowocowaly powolaniem Stronnictwa Pracy Konstytucyjnej (SPK). Na czele stronnictwa stanąl w wyniku kompromisu Jerzy Baworowski, jednocześnie prezes sejmowego Klubu Pracy Konstytucyjnej (KPK). Byla to ze strony tych organizacji proba dostosowania sie do zmian spolecznych, ktore zachodzily w odrodzonej ojczyźnie4. Wśrod kol zachowawczych istnialo kilka organizacji monarchistycznych, ktore polączyly sie w Zjednoczenie Monarchistow Polskich (ZMP). Spotykali sie w nim przedstawiciele odmiennych środowisk, wystepowaly rozne tendencje. Luźna struktura pozwalala na zawiązywanie ugrupowan w samym ZMP. Organizacje monarchistyczne