ارزیابی تأثیر نگهداری در آب بر چسبندگی کامپوزیت به مینای لیزرشده با Er:YAG

مقدمه: مطالعۀ حاضر با هدف بررسی اثر نگهداری در آب بر استحکام باند ريزکششی ادهزيوهای Etch and Rinse دو ‌ مرحله ‌ ای به مينای درمان ‌ شده با ليزر Er:YAG طراحی شده ‌ است. روش بررسی: اسلپ ‌ های 2 ×8×8 ميلی ‌ متر از انسيزورهای انسانی تهيه شدند و سپس اين اسلپ ‌ ها به ‌ صورت تصادفی در6 گروه قرار گرفتند. سطح مينای 3 گروه توسط ليزر Er:YAG درمان شدند. پس از آماده ‌ سازی سطوح مينايی تمام نمونه ‌ ها با اسيد ‌ فسفريک 37 درصد، نمونۀ کامپوزيتی از Z250 توسط ادهزيو Single Bond 2 به آن ‌ ها باند شدند سپس نمونه ‌ ها براساس مدت ‌ زمان نگهداری در آب در 3 گروه قرار گرفتند: 24 ساعت (فقط جهت تکميل پليمريزيشن)، 6 و 12 ماه. استحکام کششی نمونه ‌ ها در دستگاه universal testing machine با سرعت mm/min 5/0 بررسی و اعداد برحسب مگاپاسکال (و بر اساس متوسط عدد هر نمونۀ حذف ‌ شده) گزارش شدند. پس از تخمين ميانگين Mean و SD ، داده ‌ ها توسط آزمون two-way ANOVA و آزمون تکميلی Tukey HSD آناليز شدند(05/0= α). يافته ها: آناليز Two-way ANOVA نشان داد که اثر فاکتور اصلی زمان نگهداری در آب از ‌ نظر آماری معنی ‌ دار بود(001/0 P ) . اثر متقابل زمان نگهداری در آب و ليزر، تفاوت معنی ‌ داری را نشان داد( 001/0= P ) . آزمون تکميلی Tukey HSD نشان داد که بين گروه ‌ های نگهداری ‌ شده در آب تفاوت آماری معنی ‌ داری وجود دارد. نتيجه ‌ گيری: استحکام باند ريز ‌ کششی ادهزيو به سطوح مينايی ليزر ‌ شده و بدون ليزر، تفاوت آماری معنی ‌ داری نداشتند. با ‌ اين ‌ حال اثر مدت ‌ زمان نگهداری در آب، معنی ‌ دار بود. بدين ‌ ترتيب با افزايش زمان نگهداری، استحکام باند کاهش می ‌ يابد. واژه‌های کلیدی: ادهزيو2مرحله‌ای، نگهداری در آب، مينا، استحکام باند ريزکششی، ليزر Er:YAG