بررسی اثر فلوکستین بر سمیت عصبی القا شده ناشی از لیزولیستین در موش صحرایی نر

مقدمه: دمیلیناسیون یک رویداد پاتولوژی غیرمعمول در سیستم عصبی مرکزی است. مالتیپل‌اسکلروز یک بیماری دمیلینه‌‌کننده‌ی التهابی است که CNS را درگیر می‌کند و علت عمده ناتوانی در بالغین جوان است. میزان بروز این بیماری بیشتر در افراد بالغ جوان و در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است. مهم‌ترین نقص ایجاد شده در بیماری MS دمیلینه‌شدن است. مدل‌های مختلفی از جمله EAE، لیپوپلی‌ساکارید، اتیدیوم بروماید، کوپریزون و لیزولیستین برای مطالعه‌ی دمیلیناسیون استفاده می شود. یکی از بهترین مدل‌های دمیلیناسیون مدل دمیلیناسیون ناشی از لیزولیستین است تا ضمن ایجاد یک مدل دمیلنه‌کننده‌ی مناسب، اثر تیمار فلوکستین را بر این مدل بررسی کنیم. در این مطالعه چنین فرض شد که تیمار روزانه فلوکستین میلیناسیون مجدد اندوژن در مدل لیزولیستین را افزایش می دهد. روش‌ها: در این مطالعه با استفاده از پاسخ ضد التهابی و بازگشت میلین‌سازی را بر روی 48 موش صحرایی نر نژاد ویستار با دامنه‌ی وزنی 180-160 گرم که به 6 گروه تقسیم‌بندی شدند بررسی شدند. براساس اطلس پاکسینوس کانول گذاری بصورت دوطرفه در ناحیه‌ی جسم‌پینه‌ای انجام گرفت و دو روز بعد از جراحی تزریق LPC انجام گرفت و سه روز بعد از تزریق LPC( القای دمیلیناسیون) تزریق داخل‌صفاقی داروی درمانی فلوکستین برای هر گروه در دوز 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم برای یک هفته و چهار هفته تجویز شد. بعد از اتمام دوره درمانی جسم پینه‌ای برای بررسی بیان ژن و هیستولوژی برداشته شد. یافته‌ها: در این مطالعه نتایج مطالعه بافتی هماتوکسیلین و ائوزین جسم پینه‌ای نشان دادند که تیمار فلوکستین میزان التهاب را محل تزریق لیزولیستین (در دوزهای 5 و10میلی‌گرم بر کیلوگرم) هم در گروه یک هفته‌ای و چهار‌هفته‌ای کاهش داد. تیمار فلوکستین در رنگ‌آمیزی لوکسال ‌فست‌ بلو جسم پینه‌ای بیانگر افزایش توان میلین‌سازی در تمامی دوزها و زمان‌ها بود. رنگ آمیزی تانل جسم پینه‌ای نشان داد که فلوکستین میزان مرگ سلولی را به ویژه در دوز 5 میلی‌گرم کاهش داد. نتایج مطالعه ژنی نیز نشان دادند که میزان بیان ژن‌های پیش التهابی TNF-α، NF-ks را در مقایسه با گروه تیمار‌نشده کاهش معنی‌داری داد. بیان ژنFoxp3 که تنظیم کننده پاسخ سیستم ایمنی هستند در مقایسه با گروه تیمار نشده افزایش یافت. تیمار فلوکستین بیان ژن‌های میلین سازی نظیر MBP ،Olig2 و فاکتور نوروتروفیک BDNF را افزایش داد. بیان ژن iNOS و AQP4 و Kir4.1 در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که داروی ضدافسردگی فلوکستین دارای خواص کاهنده التهاب و تقویت میلین سازی اندوژن در مدل میلیناسیون ناشی از لیزولیستین است. هر چند مطالعات تکمیلی برای جزئیات مکانیسم‌های آن مورد نیاز است