به کارگيری مدل آميخته خطی چندسطحی در مقايسه آزمايشگاهی انبساط آبی سه نوع کامپوزيت

زمينه و هدف: تخريب دندان يکی از علل شايع مراجعه بيماران به مراکز دندانپزشکی است. امروزه استفاده از کامپوزيت ها به علت هم رنگ بودن آن‌ها با دندان و سازگاری بيشتر با بافت دندان مورد استقبال و توجه زيادی قرار گرفته اند. انبساط آبی کامپوزيت‌ها يکي از مهم‌ترين مسائلی است که باعث کاهش کارايی آن‌ها می‌شود. هدف اين مطالعه مقايسه انبساط آبی سه نوع کامپوزيت رايج است. روش کار: در اين مطالعه طولی داده‌های آزمايشگاهی مربوط به سه نوع کامپوزيت ( ، و ) که به مدت 3 ماه در دو محيط آب و بزاق دهان قرار گرفتند، استفاده شد. حجم کامپوزيت ها 18 بار بر روی 540 نمونه مورد اندازه گيری قرار گرفت و ميزان انبساط آبی آن ها با استفاده از مدل آميخنه خطی چندسطحی و نرم افزار SAS نسخه 9.1.3 با يکديگر مقايسه گرديد. يافته ها: نتايج بررسی نشان دهنده موثر بودن زمان (001/0 ) و نوع کامپوزيت (032/0p=) برميزان انبساط کامپوزيت‌ها بود و محيط نگهداری تاثير معناداری بر روی انبساط آبی کامپوزيت‌ها نداشت. از بين کامپوزيت هاي مورد مطالعه، کمترين ميزان افزايش حجم را داشت. به علاوه اثر تصادفی مربوط به هر نمونه نيز که نشان دهنده موثر بودن ساير عوامل محيطی بررسي نشده بر روی انبساط آبی است، معنادار شد (001/0 ). نتيجه‌گيری: نتايج نشان دهنده آن است که علاوه بر زمان و نوع کامپوزيت، عوامل محيطی ديگری نيز اثر معناداری بر انبساط آبی دارند. ولی با اين وجود بهتر است که از کامپوزيت هاي مناسب‌تر که در طول زمان افزايش حجم کمتری می يابند (مانند ) برای ترميم دندان‌ها استفاده شود.