اثر دو نوع ماسک تهویه هوا در طی فعالیت وامانده ساز در دوره پاندمی کرونا بر شاخصهای فیزیولوژیک و الکتروکاردیوگرافی زنان میانسال

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات پوشیدن ماسکهای جراحی و N95 بر پاسخ شاخص های فیزیولوژیک و الکتروکاردیوگرام متعاقب تمرین بیشینه در زنان میانسال بود. روشها: در یک طرح نیمه تجربی، 36 زن داوطلب سالم(میانگین سن و BMI به ترتیب 9/3±3/30 سال و 1/3±47/22 کیلوگرم بر متر مربع) بطور تصادفی به 3 گروه 12 نفره شامل: تمرین بیشینه ای با ماسک N95 (Max-N95 mask)، تمرین بیشینه ای با ماسک جراحی(Max-Surgical mask) و گروه فعالیت بیشینه بدون ماسک(MaxNomask) تقسیم شدند. آزمودنیها در گروههای فوق، پروتکل بیشینه ای بروس را به ترتیب با ماسک جراحی، ماسک N95 و یا بدون ماسک اجرا کردند. پارامترهای فیزیولوژیک، الکتروکاردیوگرافی و زمان واماندگی ارزیابی شدند. داده ها با تحلیل واریانس یکطرفه در سطح 05/0P ≤ بررسی شد.یافته ها: فعالیت وامانده ساز روی نوارگردان باعث کاهش معنادار فاصله QTc بین گروه ماسک N95 نسبت به گروههای ماسک جراحی(001/0>P) و بدون ماسک(027/0=P) شد. هرچند افزایش مقادیر بین گروهی ضربان قلب و QRS متعاقب فعالیت وامانده ساز معنادار نبود، اما بسیار به سطح معناداری نزدیک بود(مقدار P به ترتیب: 073/0 و 075/0).نتیجه گیری: در افراد سالم، فعالیت بدنی بیشینه ای نظارت شده بویژه با ماسک جراحی عملی، ایمن است و فقط با تغییرات جزئی در پارامترهای ECG و فیزیولوژیک به ویژه کاهش جزئی در QTc همراه است. مطالعات آتی باید تاثیر فعالیت بدنی با شدتهای مختلف در طی استفاده از ماسکها را در افراد سالمند و یا مبتلا به بیماری های التهابی مزمن ارزیابی نمایند.