اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچکشها در مبارزه با عامل بیماری ذغالی بلوط (Biscogniauxia mediterranea) در شرایط درون شیشهای

در این بررسی نمونه­برداری از پارک جنگلی قرق واقع در استان گلستان به­صورت کاملا تصادفی انجام شد. پس از جداسازی و خالص­سازی قارچ­ها، بر اساس اطلاعات مندرج در کلید شناسایی جنس Biscogniauxia sp.، عامل بیماری ذغالی تشخیص داده شد. تأثیر سه گونة قارچی Trichodermaaviride، T.atroviride و T.koningii روی رشد عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه­ای با استفاده از دو روش کشت متقابل و تأثیر مواد فرار مورد بررسی قرار گرفت. هر سه گونة Trichoderma در آزمون کشت متقابل و تأثیر مواد فرار، دارای تأثیری مثبت در بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر است. اثر غلظت­های مختلف قارچ­کش­های اکسی کلرایدمس، پروپیکونازول، کاربندازیم و متالاکسیل- مانکوزب بر عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه­ایبررسی شد. نتایج نشان داد قارچ­کش پروپیکونازول در غلظت­های 50 و 100 پی پی‌ام و کاربندازیم با غلظت 100 پی­پی‌ام بیش‌ترین درصد بازدارندگی (100 درصد) را در بین غلظت­های قارچ­کش­ها داشته است و دو غلظت، پروپیکونازول 10 پی پی‌ام (2/87 درصد) و کاربندازیم 10 و 50 پی پی‌ام به­ترتیب 25/86 و 45/81 درصد، بیش‌ترین بازدارندگی را داشتند. قارچ­کش­های متالاکسیل-مانکوزب، کوپراکسی کلراید تفاوت معنی­داری با شاهد نشان نداند.