مقایسۀ مدلهای رگرسیون لجستیک، نسبت فراوانی و انتروپی در پهنهبندی احتمال وقوع لغزش ترانشههای جادۀ جنگلی

پژوهش حاضر، به مقایسۀ کارایی سه مدل آماری رگرسیون لجستیک، نسبت فراوانی و انتروپی در مدل‌سازی حساسیت به لغزش در ترانشه‌های جاده‌های جنگلی در حوزه‌های 24 و 25 (ملک‌رود و شن‌رود) در استان گیلان پرداخته است. بدین منظور جاده‌های دو حوزه پیمایش شد و 844 مورد لغزش از مساحت 14/0 تا 5/313 متر مربع شناسایی شد. 591 لغزش (70 درصد) به‌صورت تصادفی برای مدل‌سازی و 253 لغزش (30 درصد) برای اعتبارسنجی استفاده شدند. لایه‌های اطلاعاتی مؤثر بر لغزش تهیه و سپس نقشه‌های پهنه‌بندی حساسیت لغزش به سه روش یادشده شبیه‌سازی شد. نتایج نشان داد که روش رگرسیون لجستیک با سطح زیرمنحنی 6/74 درصد در مقایسه با مدل‌های نسبت فراوانی با 2/68 درصد و انتروپی با 5/65 درصد، صحت بیشتری داشته است. همچنین براساس مدل رگرسیون لجستیک عوامل فاصله از گسل و شیب بیشترین تأثیر را بر وقوع لغزش داشته‌اند. طبق نتایج مدل رگرسیون لجستیک میزان جاده‌های موجود در مناطق لغزشی با خطر زیاد و خیلی زیاد، 32/4 کیلومتر مربع (25/43 درصد) بوده و 38/51 درصد از مساحت منطقۀ تحقیق نیز در این طبقات قرار گرفته‌اند. نتایج حاکی از آن است که با وجود در نظر نگرفتن وضعیت روسازی در پژوهش حاضر، درصد زیادی از جاده‌های موجود در معرض فروپاشی ترانشه‌ها قرار داشته و به بودجۀ مناسب برای عملیات نیاز دارند که با توجه به رویکرد جدید توقف بهره‌برداری و درآمدزا نبودن طرح‌های جایگزین حفاظتی، نشان‌دهندۀ خطر بزرگی برای تأسیسات مهندسی جنگل است.