Between adaptation and virulence: A proteomics view on Staphylococcus aureus infections

Staphylococcus aureus is een reguliere bewoner van het menselijke lichaam. Ongeveer 30% van de gezonde volwassenen is drager van deze bacterie, meestal in de neus. Hoewel S. aureus dragerschap meestal symptoomloos is kan deze bacterie ziektes verwekken die in ernst varieren van een milde huidinfectie tot een levensbedreigende longontsteking. Dergelijke infecties kunnen moeilijk behandelbaar zijn, niet alleen omdat de bacterie gemakkelijk resistent wordt tegen antibiotica, maar ook omdat hij zich erg goed kan aanpassen aan de verschillende omstandigheden in en op ons lichaam. De aanpassingsmechanismen die S. aureus benut worden sinds vele jaren bestudeerd onder goed controleerbare laboratoriumcondities. Op grond hiervan kennen we veel van de basisprincipes die ten grondslag liggen aan het aanpassingsvermogen van S. aureus. Desondanks weten we nog steeds te weinig van de uitdagingen die de bacterie ondervindt, wanneer hij onze cellen en weefsels infecteert. Dit komt, doordat die condities erg complex en veranderlijk zijn en de bacterie dientengevolge vele functies tegelijk moet aanpassen. In het onderhavige promotie-onderzoek werden nieuwe technologieen ingezet om de eiwitsamenstelling van de bacterie precies te quantificeren, allereerst gedurende een infectie van humaan longepitheel en vervolgens in bacterie-isolaten die zich hebben aangepast aan infectiecondities in een ziekenhuisomgeving of onder de gezonde bevolking. De waargenomen veranderingen in eiwitsamenstelling zijn representatief voor de beslissingen die de bacterie neemt onder verschillende omstandigheden. De resultaten van dit promotie-onderzoek laten zien, dat met name aanpassingen in de bacteriele stofwisseling van eminent belang zijn tijdens een infectie en dat deze aanpassingen bepalend zijn voor de uitkomst van S. aureus infecties.