مدل توسعه هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل توسعه هواداری در لیگ برتر فوتبال ایران بود روش تحقیق آمیخته کیفی- کمی با رویکرد اکتشافی و جامعه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان و در بخش کمی شامل تماشاگران حاضر در ورزشگاه های لیگ برتر در فصل 98-99 بودند. نمونه آماری در بخش کیفی شامل 15 نفر از خبرگان ، اساتید ، اعضای هیات علمی مدیریت ورزشی ،مربیان ،داوران، مسئولین فدراسیون و افراد مطلع در خصوص فوتبال بود و تعداد 400 نفر در بخش کمی نمونه آماری را به روش در دسترس تشکیل دادند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان بود که به روش گلوله برفی تا اشباع نظری ادامه یافت و نتایج برگرفته از این مصاحبه در غالب یک پرسشنامه با 13 عامل اصلی در بخش کمی مورد استفاده قرار گرفت. برای روایی محتوایی از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی)، برای تعیین پایایی مدل از دو شاخص پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ و از شاخص‌های روایی واگرا و همگرا (Ave) و مدل سازی معادلات ‌ساختاری از نرم افزارهای اس.پی.اس نسخه 23 و پی.ال.اس نسخه 2 استفاده شد. شاخص برازش مدل 65/0 GOF= گزارش شد و نتایج پژوهش مدل نهایی را در 13 عامل: روابط عمومی، مکان و تسهیلات، کانال های توزیع، محصول، کیفیت و فرآیند، اجرای قوانین، قیمت گذاری، مشوق ها، قدرت بازار، برنامه ریزی جذب، مدیریت هوادار،تعامل پرسنل و هواداران و ترویج مورد تایید قرار داد. لذا ضرورت دارد که سرمایه گذاری و توجه در این زمینه ها صورت بگیرد.