جداسازّی و شناسایی سویه های سودوموناس تجزیه کننده استونیتریل از آب انبار گنجعلی خان کرمان

مقدمه: ‏نیتریل‏ها ‏ترکیباتی ‏سمی ‏و ‏بسیار ‏خطرناک ‏برای ‏موجودات ‏زنده ‏هستند‏ ‏که ‏به‏‏طور ‏گسترده ‏توسط ‏بشر ‏تولید ‏و ‏موجب ‏آلودگی ‏محیط‏زیست ‏می‏شوند. ‏بهترین ‏روش ‏برای ‏تجزیه ‏نیتریل‏های ‏موجود ‏در ‏فاضلاب، ‏تجزیه ‏زیستی ‏است. ‏هدف ‏اصلی ‏پژوهش حاضر، ‏جداسازی ‏و ‏شناسایی ‏باکتری‏های ‏تجزیه‏کننده ‏استونیتریل ‏از ‏فاضلاب ‏شهری ‏در ‏محل ‏آب ‏انبارهای ‏کرمان ‏است. ‏‏‏‏ مواد ‏و ‏روش ‏‏ها: ‏برای ‏غنی‏سازی ‏و ‏جداسازی ‏باکتری‏های ‏تجزیه‏کننده ‏استونیتریل ‏از ‏محیط ‏کشت ‏اختصاصی ‏حاوی ‏1 ‏درصد ‏استونیتریل ‏به ‏عنوان ‏تنها ‏منبع ‏کربن ‏و ‏نیتروژن ‏استفاده ‏شد. ‏فعالیت ‏آنزیم ‏و ‏تولید ‏آمونیاک ‏در ‏محیط ‏کشت ‏توسط ‏روش ‏فنل- هیپوکلریت ‏سنجیده ‏شد. ‏باکتری‏های ‏جدا ‏شده ‏توسط ‏آزمون‏های ‏بیوشیمیایی‏- ‏میکروبی ‏و ‏مولکولی ‏شناسایی ‏شدند. ‏بهینه‏سازی ‏شرایط ‏تولید ‏آنزیم ‏در ‏حضور ‏منابع ‏مختلف ‏کربن، ‏نیتروژن ‏و ‏اسیدیته ‏بررسی ‏و ‏مقدار ‏نیتریل ‏و ‏اسید ‏حاصل ‏توسط ‏کروماتوگرافی ‏گازی ‏تعیین ‏شد. ‏ نتایج: ‏از ‏بین ‏سه ‏جدایه ‏مولد ‏نیتریل ‏هیدرولاز ‏با ‏عنوان ‏FA11، ‏FA8، ‏AB19 ‏جدایه ‏FA8 ‏بیش‏ترین‏‏ ‏فعالیت ‏آنزیمی ‏را ‏نشان ‏داد. ‏نتایج ‏آزمون‏های ‏شناسایی ‏جدایه‏ها ‏نشان ‏داد ‏که ‏این ‏باکتری‏ها ‏به ‏جنس ‏سودوموناس ‏تعلق ‏دارند. ‏بررسی ‏مولکولی ‏ژن ‏16S rRNA‏‏ نشان ‏داد ‏که ‏جدایه ‏FA11 ‏و ‏FA8 ‏با ‏سودوموناس ‏اوتیتیدیس ‏و ‏جدایه ‏AB19 ‏با ‏سودوموناس ‏جنیکولاتا ‏به ‏ترتیب ‏دارای ‏99 ‏و ‏100 ‏درصد ‏همولوژی ‏هستند‏. ‏بررسی ‏اثر ‏منابع ‏مختلف ‏بر ‏تولید ‏آنزیم ‏نشان ‏داد ‏که ‏جدایه ‏برتر ‏سودوموناس ‏FA8 ‏با ‏وجود ‏گلوکز ‏و ‏عصاره ‏مخمر ‏در ‏محیط ‏کشت ‏با ‏اسیدیته ‏خنثی ‏دارای ‏بیش‏ترین‏ ‏مقدار ‏تولید ‏آنزیم ‏است. ‏نتایج ‏کروماتوگرافی ‏گازی ‏نشان ‏داد ‏که ‏FA8 ‏پس ‏از ‏48 ‏ساعت ‏انکوباسیون، ‏58 ‏درصد ‏استیک‏‏اسید ‏تولید ‏کرده ‏است. ‏ بحث ‏و ‏نتیجه ‏گیری: ‏نتایج ‏نشان ‏داد ‏که ‏جدایه ‏برتر ‏FA8، ‏گزینه ‏مناسبی ‏برای ‏تجزیه ‏استونیتریل ‏است ‏که ‏می‏تواند ‏برای ‏تجزیه ‏استونیتریل ‏از ‏پساب ‏صنایع ‏و ‏مکان ‏های ‏آلوده، استفاده شود. ‏