تبیین و نقد معیارهای رهبری از دیدگاه مجاهدینخلق با تأکید بر خطبههای 17 و 207 نهجالبلاغه

نهج‌البلاغه به‌رغم جایگاه والا در امر بلاغت، مضامین سیاسی‌ـ‌اجتماعی سرشاری دارد؛ ازهمین‌رو مورد توجه احزاب سیاسی و تشکل‌های اجتماعی بوده است. در کنار بهره‌های سودمند و بهینه از این اثر، با برداشت‌های ناصوابی مواجهیم که برخی گروه‌ها جهت تحقق آمال خود بدان تمسک می‌جستند. سازمان مجاهدین‌خلق ـ‌موسوم به منافقین‌ـ یکی از آنهاست که گرچه در بادی امر تصور می‌شود مراجعه‌ای به نهج‌البلاغه نداشته‌اند؛ اما مروری بر گفته‌ها و نوشته‌های اعضای این سازمان، خلاف آن را نشان می‌دهد. روی‌آورد منافقین به سخنان امیرالمؤمنین(ع)، کاملا هدفمند و برای تحکیم مبانی ایدئولوژیک بویژه در مسائل سیاسی‌ـ‌اجتماعی بوده است. مسأله اصلی این نوشتار، استخراج معیارهای رهبر و بایسته‌های رهبری از منظر مجاهدین‌خلق در تمسک به آموزه‌های نهج‌البلاغه بویژه خطبه‌های17 و207 بوده است. در پایان، عیوب روشی و محتوایی آنان ذیل دو محور کلی تفسیر به ‌رأی و عصری‌اندیشی به نقد گرفته شده است. این مطالعه نشان می‌دهد چنانچه ضوابط لازم در فهم نهج‌ا‌‌لبلاغه لحاظ نشود، تا چه اندازه می‌تواند برداشت‌های ناصوابی را به دنبال داشته باشد.