Adem Öger ve Recep Tek (Ed.), Risāle-i Dehkānçılık (Çiftçilik Risalesi), Yayıma Hazırlayanlar: Ahmet Turan Türk-Ekber Enveri-Zulhayat Ötkür-Kamile Serbest, Ankara: Gazi Kitabevi, 2017, X+210 s.

XIII. yuzyil yalnizca Turk tarihi acisindan degil, Turk dili ve edebiyati acisindan da buyuk onem tasir. Asrin ilk ceyreginde baslayan Mogol istilasinin yol actigi kitlesel gocler, Turk dilinin yeni cografyalarda yeni yazi dilleri meydana getirmesine zemin hazirladi. Buralarda bilim, sanat ve kultur merkezleri kuruldu; cok kiymetli dil, edebiyat ve sanat eserleri, bilimsel kitaplar kaleme alindi. Batiya giden Oguz Turkleri, Oguz agzina dayali yazi dilleri (Eski Anadolu Turkcesi, Osmanli Turkcesi) meydana getirirken dogudaki Turk topluluklari Cagatay Turkcesi adiyla bilinen yazi dilinin tesekkulune katki verdiler. Cagatay Turkcesi veya diger adiyla Dogu Turkcesi, XV. yuzyildan XX. yuzyilin baslarina kadar Orta Asya’daki butun Turk halklarinin “musterek” yazi dili oldu. Cagataycanin bu birlestirici yonu, Turk dunyasinda XX. yuzyilin ikinci ceyreginden sonra gorulen alfabe degisikliklerine kadar surdu. Bugun Uygur Ozerk Bolgesi olarak bilinen cografyada yasayan Uygur Turkleri de Cagatay Turkcesiyle divan, mesnevi, tezkire, risale turlerinde pek cok eser ortaya koydular. Bunlar icinde geleneksel meslekleri ele alan risalelerin cok olmasi, dikkat cekicidir (s. V) ve bize gore Uygur Turklerinin tarihteki rol ve basarilariyla dogrudan ilgilidir.