زیبایی شناسی مؤلفههای برجستهساز در قصیدة «اللامیة الفخریة» ابوالعلاء معرّی با رویکرد سبکشناسی

مقالة حاضر، با روش توصیفی ـ تحلیلی و با اتکا به رویکرد سبک‌شناسی، جنبه‌های زیبایی‌شناسی متغیرهای برجسته‌ساز قصیدة «اللامیة الفخریة» را در لایه‌های مختلف (آوایی، واژگانی، نحوی، معنایی و کاربردی) بررسی کرد. در لایة آوایی شاعر از صامت‌ها و مصوت‌هایی که دارای صفت جهر هستند، همچون «الف و لام» به‌تناوب بهره برده‌است که زیبایی‌شناسی استفاده از این دو حرف، ایجاد توازن و تعادل میان موسیقی درونی با محتوای شعر است. نتایج به‌دست‌آمده در لایة واژگانی نشان می‌دهد که شاعر به منظور ایجاد وحدت موضوعی در قصیده از ضمیر أنا به فراوانی استفاده کرده که بسامد بالای آن، علاوه بر آفرینش متغیری سبک‌ساز، برتری‌طلبی شاعر را هم اثبات می‌کند. مهم‌ترین هنجارگریزی‌های نحوی، تقدیم ما حقه التأخیر و اعتراض است که زیبایی‌شناسی آن‌ها؛ تأثیرگذاری بیشتر بر خواننده، حصر معانی خودشیفتگی در وجود شاعر است. کاربرد هدفمند از عناصر زبانی (استعاره، تشبیه،..) تصویر‌سازی‌های مخیل، و اثبات دو نوع خودشیفتگی(libidinal وlucid) از ویژگی‌های بارز سبکی در بیان معانی فخر و خودستایی است.