ارزیابی و سنجش شاخصهای اجتماعی و فرهنگی شهر نوآور (مطالعه موردی: کلانشهر تبریز)

شهر نوآور از جمله مباحث جدید در حوزه مطالعات شهری توسط جغرافیدانان‌، اقتصاد‌دانان‌ و جامعه‌شناسان در رسیدن به جامعه‌دانایی و توسعه‌دانایی محور مورد تاکید قرار گرفته است. در این راستا شهر به عنوان محل شکل‌گیری خلاقیت‌، دانایی‌، صنایع خلاق و نوآور و اقتصاد‌دانایی در یک رویکرد ترکیبی در نظر گرفته شده است‌.‌‌بنابراین محیط-های شهری باید از شرایطی برخوردار باشند که بتوانند سرمایه‌های انسانی خلاق و نوآور را جذب کرده و حفظ نمایند.‌‌ با توجه به اهمیت موضوع هدف این پژوهش ارزیابی و سنجش شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی شهر نوآور در مناطق کلان‌شهر تبریز است.این پژوهش براساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات مقایسه‌‌ای است.‌در این پژوهش برای وزن‌دهی‌ به شاخص‌ها از روش‌‌ آنتروپی شانون ‌و جهت رتبه‌‌بندی مناطق کلان شهر تبریز از تکنیک تاپسیس استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که منطقه 8 در رتبه اول و منطقه‌10‌ در رتبه آخر در میزان برخورداری از شاخص‌های شهر نوآور با تاکید بر شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی قرار دارند.‌ نتیجه این پژوهش نشان دهنده این است که شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی به صورت عادلانه توزیع نشده و تمرکز فضایی در نحوه توزیع شاخص‌ها وجود دارد. همچنین یافته‌های پژوهش بیانگر عدم انطباق توزیع شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی با توزیع جمعیت در شهر است‌. با توجه به این موضوع که نوآوری کلید پیشرفت و توسعه شهرها و توزیع عادلانه و منطقی خدمات و امکانات لازمه توسعه و پیشرفت است، لذا توزیع عادلانه شاخص-های اجتماعی و فرهنگی جهت تحقق شهر نوآور ضروری است.