دیپلماسی سلامت در دوران همهگیری کووید-19.

مفهوم کلی دیپلماسی جهانی بهداشت شامل توصیف و تبیین شیوه‌هایی با هدف افزایش هماهنگی کشورها به منظور بهبود سلامت جهانی برای اولین بار در سال 1851 میلادی در اولین کنفرانس بهداشت کشورهای اروپایی پدید آمده است. دیپلماسی سلامت در سال‌های اخیر به عنوان سازوکار بین‌المللی دولت‌ها در مواجهه با تهدیدات سلامت جهانی به یکی از اولویت‌های اصلی جوامع در حوزه سیاست خارجی مبدل شده است و در دسته دیپلماسی‌های غیررسمی قرار می‌گیرد. در واقع دیپلماسی سلامت در دوران همه‌گیری کووید-19 به عنوان یک هنر و یک روش در راستای روابط ‌بین الملل بیش از پیش اهمیت یافته و به عنوان سازوکاری فراملی در جهت کنترل آسیب‌های جهانی سلامت، زمینه‌ای را برای کارآزمایی کشورها از جمله کشورهای در حال توسعه را فراهم نموده است. با توجه به جایگاه راهبردی و نیاز حیاتی ایران به توسعه دیپلماسی سلامت در عرصه جهانی، نیازمند همکاری و هم‌اندیشی بیش از پیش سیاستگذاران، فعالان سیاسی در حوزه روابط بین‌الملل، متخصصان در حوزه اقتصاد و مدیریت نظام سلامت به منظور تدوین الگویی کارآمد برای حضوری فعال در عرصه حل‌و فصل مسائل حیاتی نظام سلامت است تا بتوان از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌‌های موجود در این حوزه بیشترین منافع را در جهت صیانت از سلامت جامعه در شرایط بحران و تحریم کسب نمود.