RP in patients with high risk prostate cancer: correlation of clinical factors and patohistological factors on positive surgical margins

Radikalna prostatektomija je metoda izbora za lijecenje karcinoma prostate u bolesnika kod kojih je ocekivana duljina života vise od 10 godina i koji su niskog ili srednjeg stupnja rizika. Za bolesnike sa karcinomom prostate visokog rizika radikalna prostatektomija je legitiman izbor u sklopu multimodalne terapije. Pozitivni kirurski rubovi su neovisan prognosticki faktor povrata bolesti ili biokemijskog relapsa bolesti. Ipak, ekstraprostaticka propagacija bolesti se pokazuje kao bitniji faktor, a kod rubova je bitna lokalizacija (apikalno ili drugdje) te eventualna multifokalnost. Tijekom 2015 godine ucinjeno je 55 radikalnih prostatektomija. Prosjecna dob operiranih je bila 64 godine (53-74 god.), prosjecan volume prostate je bio 45 ccm (15-100 ccm). PSA se kretao od 1.00 do 74.4 (prosjek 15.61). Preoperativni GS je bio 6 u 47%, 7 u 42% i visi od 7 u 11% slucajeva. Najcesci cTNM je bio T1c, a potom T2a. Patohistoloska analiza je pokazala GS 8-9 u 14% slucajeva, 7 u 66% slucajeva i 6 u 20% bolesnika. T2c je potvrđen po patologu u 43% bolesnika, a T3b u 33% bolesnika uz 3 bolesnika sa pozitivnim limfnim cvorovima. Pozitivan kirurski rub je potvrđen u 35% bolesnika, a podjela bolesnika prema stupnju rizika (prema klinicki utvrđenom stadiju bolesti) nije pokazala znacajnu razliku. Analizom slijedecih faktora (grupa rizika, PSA, cGS, cTNM, pGS, pTNM, broj pozitivnih uzoraka, zahvacenost prostate tumorom, volumen prostate) u odnosu na pozitivan kirurski rub je pokazala znacajnu povezanost samo sa patohistoloski utvrđenim stadijem bolesti (p=0.0001). Također ako se bolesnici ponovo raspodijele u grupe rizika, ali uz primjenu tocnije utvrđenog stadija bolesti po patologu, bolesnici sa visokim rizikom imaju znacajno cesce pozitivne rubove (p=0.005). Utvrđivanje klinickog stadija bolesti preciznije (primjer: u uzorcima biopsije tumor utvrđen u oba lobusa je T1c, primjena MRI u prijeoperacijskoj obradi), te time tocnije svrstavanje bolesnika u grupe rizika je neophodno radi procjene potrebe daljnje terapije nakon definitivnog zahvata.