فرمولبندی تحلیلی فاکتورهای درمانی در درمان بیماران سرطانی با پرتوهای الکترونی

مقدمه: باریکه های الکترونی به طور وسیعی جهت درمان سرطان های سطحی به کار می روند. منحنی درصد دز عمقی (PDD) در درمان با میدان های الکترونی با انرژی های بالا برخلاف میدان های فوتونی، دارای یک نقطه ماکزیمم مشخص نبوده و یک محدوده عمقی را شامل می شود. هدف از این پژوهش به دست آوردن PDD با کمک یک رابطه تحلیلی بود تا بتوان با این رابطه وسعت ناحیه درمان و سایر فاکتورهای درمانی مانند عمق ماکزیمم دز (d_max)، محتمل ترین انرژی (Ep)، برد عملی (Rp)، عمق دز 50 درصد (R50 ) را نیز محاسبه کرد. روش کار: اندازه گیری های PDD در بخش رادیوتراپی بیمارستان گلستان اهواز با دستگاه شتاب دهنده زیمنس پرایمس پلاس با استفاده از دزیمتر اتاقک یونیزاسیونCC13 و با کمک فانتوم آب برای پرتوهای الکترونی با انرژی های 6، 9، 12، 15، 18 و 21 مگا الکترون ولت و میدان های متفاوت در عمق های مختلف انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار MATLAB نسخه 7.8 تحلیل شدند. نتایج: تابعی که بهترین برازش با داده ها را داشت انتخاب و با استفاده از این تابع d_max، Rp و R50 برای هر میدان و انرژی محاسبه شده و وابستگی آنها به اندازه میدان و انرژی به دست آمد. نتیجه‏ گیری: ضرایب مربوطه نشان دادند که تابع 4 گوسی برازش خوبی با داده ها دارد (r^2≅0.99). افت سریع دز بعد از یک ناحیه تقریبا یکنواخت مشاهده شد. منحنی دارای یک دنباله بود که علت آن آلودگی فوتونی است. نقاط R50 و Rp به دست آمده برای انرژی ها و میدان های مختلف با استفاده از تابع تحلیلی نشان داد که R50 به اندازه میدان و انرژی وابسته است اما Rp فقط به انرژی بستگی داشته و به تغییر میدان وابسته نیست.