بررسی مقایسهای تاثیر سه نوع نانوذره دی اکسید تیتانیوم در القای مرگ سلولی در سلولهای سرطان سینه T47-D و برهمکنش با DNA

مروزه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2NPs) در صنایع نانوتکنولوژی و پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از طرق مختلف سنتز می‌شوند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش پوشش سطح نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در القای مرگ سلولی در سلول‌های سرطانی T47-D و ایجاد تغییرات ساختاری در مولکول DNA می‌باشد. بررسی ثابت‌های اتصال نشان داد نانوذرات حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول (M-1 105×2/2) در مقایسه با دو نانوذرات دیگر (M-1 104×3/2 برای TiO2NPs بدون پوشش ویژه و M-1 105×1/1 برای NPS TiO2 حاوی پایدارکننده HNO3)، می‌توانند برهمکنش قوی‌تری با DNA داشته باشند. نتایج طیف‌سنجی CD نشان داد در حضور هر سه نوع نانوذرات استکینگ بازهای DNA تغییر می‌یابد. با استفاده از آزمون MTT مقادیر IC50 در حضور هر سه نوع نانوذرات محاسبه شد. نتایج رنگ آمیزی DAPI و تکنیک فلوسایتومتری نشان داد نانوذرات دی اکسید تیتانیوم حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول با غلظت کمتری (63 میکرومولار=IC50) موجب القای مرگ سلولی بیشتری در سلول‌ها می‌شوند. نتایج این مطالعه بیانگر اهمیت پوشش سطح نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر میزان برهمکنش آنها با DNA و همچنین میزان القای مرگ سلولی می‌باشد. توجه به این نکته در طراحی‌ نانوداروها برای درمان سرطان بسیار مهم است.