ارائهی روشی برای شناسایی ماتریسهای مشخصه دینامیکی سازههای برشی با استفاده از دادههای خروجی

امروزه روش‌های شناسایی سیستم‌ها به سبب دامنه وسیع کاربرد در مباحث پایش سلامت و تشخیص خرابی سازه‌ها جایگاه ویژه‌ای در مهندسی عمران یافته است. از این میان، به علت محدودیت‌هایی که به لحاظ تحریک سازه‌های حقیقی بزرگ‌مقیاس وجود دارد، مهندسان سازه بیشتر به سمت روش‌های شناسایی بر اساس داده‌های خروجی سوق پیدا نموده‌اند. در این مقاله روشی بر اساس شناسایی زیرفضای تصادفی در حوزه زمان جهت شناسایی کلیه‌ی ماتریس‌های مشخصه دینامیکی سازه‌های برشی شامل جرم، سختی و میرایی در شرایط کار با داده‌های آلوده به نوفه‌ی بالا پیشنهاد شده است. روش حاضر بر یافتن تحقق کمینه ماتریس سیستم به فرم کلاسیک از میان بی‌نهایت ماتریس سیستم قابل شناسایی به روش شناسایی زیر فضای تصادفی بر اساس تئوری تحقق تکیه دارد و در کنار قابلیت‌ها، محدودیت‌هایی نیز دارد که عمده این محدودیت‌ها شامل وابسته بودن دقت به دقت روش‌های اولیه و نیز لزوم داشتن وضوح دامنه‌ی پاسخ و طول مدت کافی برای رکوردگیری می‌باشد. برای ارزیابی کارایی روش پیشنهادی از دو مدل عددی 3 و 5 طبقه بهره گرفته شده است. با توجه به خطای زیر سه درصد برای تمامی حالات، نتایج تحلیل‌های عددی حاکی از صحت و دقت روش شناسایی پیشنهادی حتی در هنگام استفاده از داده‌های آلوده به نوفه‌ی بالا است.