Çocukluk Çağı Travmatik Yaşantıların, Yetişkin Bağlanma Stillerinin ve Psikolojik İyi Oluşun Evlilik Doyumu Üzerindeki Etkisi

Amac: Arastirmanin temel amaci, cocukluk caginda yasanan travmalarin evlilik doyumunu etkileme duzeyini analiz etmektir. Cocukluk travmalari ve baglanma stillerinin evlilik doyumu uzerindeki etkilerine bakilirken bunun disinda, evlilik bicimi, evlilik suresi ve egitim durumlari gibi degiskenlerin evlilik doyumu uzerinde farklilik yaratip yaratmadigina da bakilmistir. Yontem: Calismanin amaci dogrultusunda en az 1 yildir evli kadin katilimcilar ile olcekler elden verilip veriler toplanmistir. Katilimcilara Kisisel Bilgi Formu, Cocukluk Cagi Travmalari Olcegi (CCTO), Yakin Iliskilerde Yasantilar Envanteri (YIYE-II), Iliskilerde Mutluluk Olcegi (IMO) ve Semptom Degerlendirme Olcegi (SA-45) uygulanmistir. Kisisel bilgi formu; cinsiyet, yas, egitim, evlenme sekli, evlilik suresi, sahip olunan cocuk sayisi hakkinda sorular icermektedir. Bulgular: Yapilan istatistik sonucunda sosyo-demografik ozellikler ile evlilik doyumu arasinda istatistiksel acidan anlamli bir farklilik bulunamamistir. Bununla birlikte baglanma oruntuleri, psikolojik iyi olus ve travmatik yasantilar ile evlilik doyumu arasinda anlamli bir iliski bulunmustur. Yapilan istatistik sonuclarina gore, evlilik doyumu ve baglanma oruntuleri, psikolojik iyi olus ve travmatik yasantilar arasinda negatif bir iliski bulunmaktadir. Sonuc: Calismanin bulgularina gore, yetiskin baglanma stilleri evlilik doyumunu etkilemektedir. Cift terapisi calismalarinda baglanma sorunlarinin degerlendirilip ele alinmasinin onemli oldugu dusunulmektedir.