بررسی تاثیر بیوچار و هیدروچار (باگاس نیشکر) بر عملکرد، بهره وری مصرف آب و آبشویی نیتروژن در کشت ذرت

در جهان امروزی نیاز به سیستم کشاورزی پایداری که در آن منابع زیست محیطی به طور کامل مورد استفاده قرار گیرد و در عین حال هیچ آسیبی به محیط زیست وارد نسازد، بسیار حیاتی است. هدرروی نیتروژن از مهم-ترین مشکلات کشاورزی فشرده و پر تولید است. کاربرد منابع آلی موجب کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی و تحقق اهداف کشاورزی پایدار می‌شود. کاربرد مواد اصلاح کننده نظیر بیوچار و هیدروچار در ایجاد شرایط بهینه رشد و افزایش عملکرد گیاه و کاهش آب مصرفی و همچنین کاهش آبشویی نیترات نقش بسزایی می‌تواند ایفا کند. در تحقیق حاضر تاثیر بیوچار و هیدروچار حاصل از باگاس نیشکر بر عملکرد محصول و بهره وری مصرف آب و آبشویی نیتروژن در کشت ذرت تحت دو سطح آبیاری کامل و کم آبیاری (به‌اندازه 30 درصد) و دو سطح کوددهی 200 و 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن برای هر کدام از منابع اوره، بیوچار و هیدروچار بررسی شد. افزودن بیوچار و هیدروچار به خاک موجب افزایش عملکرد محصول، و بهره‌وری مصرف آب و کاهش میزان زه‌آب خروجی و آبشویی نیتروژن از خاک شد. بیوچار در مقایسه با هیدروچار به‌دلیل تخلخل بالا و سطح ویژه بیشتر نقش موثرتری بر هریک از پارامترهای فوق داشت. با کاربرد بیوچار و هیدروچار در شرایط مطلوب رطوبتی در مقایسه با کاربرد اوره میزان زه‌آب خروجی به ترتیب 2/9 و 1/3 درصد کاهش داشت و میزان کاهش آبشویی نیتروژن نیز به‌ترتیب برابر 2/6 و 4/3 درصد بود. بنابراین استفاده از بیوچار و هیدروچار می‌تواند به‌عنوان یک راهکار موثر برای کاهش اثرات منفی در شرایط تنش رطوبتی مطرح باشد.