De effectiviteit van 'Individuele plaatsing en steun' (IPS) op gezondheid en participatie : Een literatuuroverzicht

Individuele plaatsing en steun (IPS) maakt deel uit van een behandeling voor personen met ernstige psychische aandoeningen waar werk een onderdeel van is. Voorbeelden van deze aandoeningen zijn psychosen, bipolaire stoornissen, en ernstige depressies. Het doel van IPS is dat mensen snel een reguliere baan krijgen volgens het first place then train-principe. Dit betekent dat ze hulp voor hun aandoening blijven krijgen nadat ze met een baan zijn begonnen. Bij andere initiatieven houdt die hulp dan op. Er is nog weinig onderzoek gedaan naar de gezondheidseffecten van IPS. Het beschikbare onderzoek laat geen duidelijk positief of negatief effect zien op de kwaliteit van leven, het functioneren, en de mentale gezondheid van de mensen. De maatregel heeft wel een duidelijk positief effect als naar de arbeidsparticipatie wordt gekeken, zoals betaald werk vinden en behouden. Het bewijs of mensen die aan IPS deelnemen ook op lange termijn hun werk behouden is alleen nog heel beperkt. Dit blijkt uit een literatuurstudie van het RIVM naar de effecten van IPS op gezondheid en participatie van mensen met psychische aandoeningen. De literatuurstudie is uitgevoerd in opdracht van de werkgroep Inclusieve samenleving van de Brede Maatschappelijke Heroverwegingen (BMH). De BMH wilde weten wat de effecten van IPS zijn op gezondheid en participatie.