Progress in treatment for type 2 diabetes mellitus based on HbA 1c screening in 2002 and 2005

Liczba chorych na cukrzyce stale wzrasta, osiągając skale pandemii. Udowodniono związek miedzy wyrownaniem cukrzycy a poźnymi powiklaniami, takimi jak makroangiopatia (zmiany miazdzycowe) czy mikroangiopatia (retinopatia i nefropatia). Dowiedziono tez, ze ścisla kontrola glikemii w cukrzycy zmniejsza ryzyko rozwoju powiklan. Redukcja HbA1c o 1% zmniejsza zagrozenie powiklaniami typu mikroangiopatii o 37%, a ryzyko zgonu o 21%. Chociaz świadomośc powyzszych faktow jest powszechna, nadal utrzymuje sie rozbieznośc miedzy zaleceniami towarzystw diabetologicznych a praktyką kliniczną. Ocenia sie, ze 2/3 pacjentow z cukrzycą nie osiąga celow terapeutycznych wyrownania glikemii. Istnieje niewiele dostepnych wynikow badan ukazujących zmiany w wyrownaniu glikemii w ciągu lat. Malo jest rowniez danych dotyczących wyrownania cukrzycy i trendow czasowych w Polsce. Podjeto badania w celu określenia: - czy w latach 2002-2005 zmienilo sie wyrownanie glikemii (oceniane na podstawie odsetka HbA 1c ) u chorych na cukrzyce typu 2; - czy i w jaki sposob uzyskane wyniki HbA 1c wplywaly na podejmowanie interwencji terapeutycznych przez specjaliste diabetologa. W latach 2002 i 2005 przeprowadzono badania przesiewowe chorych na cukrzyce typu 2. Uczestniczyli w nich pacjenci z co najmniej 5-letnim wywiadem w kierunku cukrzycy, leczeni doustnymi lekami hipoglikemizującymi. U kazdego badanego pozostającego pod kontrolą podstawowej opieki zdrowotnej oznaczono stezenie HbA 1c i przeprowadzono badanie ankietowe. Nastepnie pacjentow kierowano na konsultacje diabetologiczną, w czasie ktorej specjalista podejmowal decyzje dotyczące dalszego sposobu leczenia. Wyniki wskazują, ze wyrownanie metaboliczne w populacji chorych na cukrzyce typu 2 o czasie trwania co najmniej 5 lat, oceniane poprzez odsetek HbA 1c , w latach 2002 i 2005 nie zmienilo sie znamiennie i wynosi średnio okolo 7,7%, a u ponad 70% pacjentow kontrola cukrzycy nadal nie jest dostateczna. Dane dotyczące pacjentow, u ktorych podjeto decyzje o wprowadzeniu insulinoterapii, wskazują, ze leczenie insuliną wdrozono zdecydowanie zbyt poźno, przy HbA 1c rzedu 8,7%. Trend obserwowany przy porownaniu danych przesiewowych z lat 2002 i 2005 wydaje sie wskazywac, ze lekarze latwiej podejmują decyzje o wdrozeniu insulinoterapii i w mniejszym stopniu są sklonni kontynuowac nieefektywne podawanie lekow doustnych. A zatem istnieje koniecznośc podjecia dzialan edukacyjnych oraz organizacyjnych zmierzających do realizacji zapisanego w zaleceniach Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) modelu opieki lączonej nad chorymi na cukrzyce typu 2, jak i docelowych kryteriow wyrownania metabolicznego.