تاثیر 12 هفته تمرینات ترکیبی (حرکت درمانی و تای ماساژ) بر میزان عارضه کایفوزپشتی دانشآموزان پسر دارای هایپرکایفوزیس وضعیتی

زمینه و هدف: هایپر­کایفوزیس یکی از ناهنجاری­های شایع در میان پسران می­باشد. دستیابی به یک پروتکل اصلاحی مناسب همیشه مورد توجه بوده است. هدف از تحقیق حاضر،بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات ترکیبی (حرکت درمانی و تای ماساژ) بر میزان عارضه کایفوز پشتی دانش­آموزان پسر دارای هایپر­کایفوزیس وضعیتی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پیش­آزمون پس­آزمون بود. 40 نفر دانش­آموز پسر دارای هایپرکایفوزیس شهر یاسوج (20 نفر گروه تجربی با میانگین سنی19/1±55/16 سال و 20 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 09/1± 65/16 سال) به صورت تصادفی به گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ترکیبی 12 هفته­ای پیش­رونده شرکت نمودند که 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه اجرا شد، در حالی که آزمودنی­های گروه کنترل طی این مدت زمان تنها به فعالیت­های روزمره می­پرداختند. زاویه کایفوز با استفاده از خط­کش منعطف اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد.  یافته­ها: یافته­های تحقیق نشان داد که برنامه ترکیبی اثر بخشی معنی­داری بر میزان زاویه کایفوز آزمودنی­های گروه تجربی دارد (001/0p≤). نتیجه گیری: با توجه به یافته­های تحقیق، برنامه تمرینی ترکیبی تحقیق حاضر جهت اصلاح ناهنجاری پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلا به کایفوز وضعیتی توصیه می­شود.