Yahudilerin Tapınak Siyaseti ve Semavi Mâbed

Mâbed, Yahudi mevcudiyetinin bir sigortasi mahiyetindedir. Yahudiligin kurumsallastiginin bir gostergesi olan Mâbed; bu dinin muntesiplerince vazgecilmez bir idea haline gelmistir. Ilk donemlerde Suleyman Mâbedi, butun fonksiyonlariyla Yahudiligin merkezinde bir yer edinmisken, gunumuzde ise bu yapinin yoklugu Yahudilerde derin travmalara neden olmustur. Cunku tapinaksiz kalan Yahudiler, Mâbedsiz hayatin etkisini kaldiramamislardir. Her yonden paramparca olmus bir toplumun devamliligi icin alternatif cozum yollari bulmaya yonelmislerdir. Ozellikle Semavi Mâbed fikri, yeryuzu Mâbedinin (Suleyman Mâbedi) yikilmasi oncesi ve sonrasinda Yahudi toplumunun varliginin devamini saglayan olgulardan biri olarak ortaya cikmistir. Yahudilerin Tapinak Siyaseti ve Semavi Mâbed baslikli bu calismada, Mâbed eksenindeki Yahudi dusuncesinin, bakis acisini tespit etmek gibi bir durum karsimiza cikmaktadir. Burada ki maksat, Yahudi siyasi ve dini bircok alandaki gelecege dair dusuncesinin ne uzerine temellendirildigini genel bir cercevede sunmaktadir. Hassaten Yahudi kutsal metinlerinde tapinagin tekrar insasina yonelik mujdeli, umut verici, iyimser aciklamalar bu ihtiyacin derecesini gostermektedir. Mâbedin ihyasina yonelik belirtilen her turlu beyanatlar Yahudileri her donem ayakta tutmaya dair soylemler olmustur. Zira Yahudiler icin, Mâbedin dunyada ya da semada, bir sekilde var olmasi kacinilmaz bir husustur.