ارتباط نگرش مذهبی با میزان رضایت زناشویی، سلامت روان¬شناختی و تابآوری، در کارمندان زندان

سابقه و اهداف: هدف از انجام پژوهش، بررسی رابطه­ی بین نگرش مذهبی با رضایت زناشویی و سلامت روان، با میانجیگری تاب­آوری است. مواد و روش‌ها: روش انجام پژوهش، از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه­ی پژوهش، کارکنان زندان چناران، به تعداد 120 نفر است. با نمونه­گیری در دسترس، نمونه­ها به تعداد 60 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس نگرش مذهبی براهنی، پرسش­نامه­ی تاب­آوری کانر و دیویدسون، سلامت روان GHQ-28 و مقیاس زوجی انریچ بوده است . پس از شرکت آزمون­دهندگان در پژوهش، نمره­ها وارد نرم­افزار SPSS (نسخه­ی 19) شد و شاخص توصیفی - همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل ANOVA و تحلیل مسیر مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: یافته­های پژوهش نشان داد بین نگرش مذهبی و نمره­ی سلامت روان، رابطه­ی معکوس و معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین نشان داد که بین نگرش مذهبی و رضایت زناشویی، رابطه­­ی مثبت و معناداری وجود دارد (05/0>P). افزون بر این، مشخص شد که بین تاب­آوری و سلامت روان، رابطه­ی معناداری وجود ندارد، ولی بین تاب­آوری و رضایت زناشویی، رابطه­ی مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتیجه­های تحلیل مسیر نشان داد نگرش مذهبی و تاب­آوری به صورت مکمل، 43 درصد از رضایت زناشویی را پیش­بینی می­کند. نتیجه‌گیری: یافته­های پژوهش حاکی از وجود رابطه­ی بین نگرش مذهبی و تاب­آوری، با مؤلفه­های سلامت روانی و رضایت زناشویی است.