تحلیل عوامل وقوع جرایم خشن سیستان و بلوچستان و اقدامات انتظامی مؤثر برکاهش آن در سال های اخیر

زمینه و هدف: امنیت دائمی ترین و فراگیرترین نیاز و خواست بشری است که استقرار پایدار آن مستلزم تحقق فرآیندهای به هم پیوسته در ابعاد و سطوح مختلف می باشد . بنابراین، تحقق امنیتی که همه شهروندان بتوانند در آن بدون دغدغه فعالیت های اجتماعی و اقتصادی خود را دنبال نمایند از فاکتورهای قدرت هر کشور در راستای سیاست ها و اهداف داخلی، اهرم مهم سیاست حسن همجواری و عامل بهبود موقعیت کشور در نظام بین المللی محسوب می گردد. از طرفی امنیت در مناطقی که از توسعه یافتگی پایین تری برخوردارند ، از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است . زیرا در روند تولید ناامنی در این نواحی ، شرایط بسیاری دخیل بوده که هر کدام دارای پیچیدگی های خاص خود می باشند . عموما نظریه های مطرح در حوزه امنیت کشورهای جهان سوم ، به این نکته اشاره دارد که نقش شرایط فرهنگی، انسانی، جغرافیایی، اقتصادی، زیست محیطی و ... بسیار برجسته تر از مناطق و کشورهای توسعه یافته می باشد .روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و ابزارگردآوری اطلاعات مطالعه نظریه های علمی ومرتبط با امنیتی و توسعه ای بوده است.  یافته ها ونتیجه گیری: تولید،توزیع و استقرار امنیت پایدار در استان سیستان و بلوچستان روندی فرابخشی داشته و این استان با دارا بودن بیش از 1500 کیلومتر مرز زمینی و دریایی با کشورهای دیگر به ویژه افغانستان و پاکستان در معرض حوزه های متعدد ژئوپلیتیک بیرونی قرار دارد و تهدیداتی همچون مهاجرت های غیر قانونی، قاچاق مواد مخدر و سلاح و مهمات غیر مجاز، جرایم سازمان یافته، قاچاق کالا و سوخت ، تهدیدات امنیتی و... امنیت آن را به مخاطره انداخته است. بنابراین استقرار وتوسعه امنیت پایدار نمی تواند اقدامی یک وجهی بوده و صرفا با اقدامات نهادهای امنیتی به سرانجام برسد . این موضوع نیاز به حضور فعال و مؤثر کلیه دستگاه های دولتی و غیر دولتی ، عزم جدی مردم و مسئولین و حتی انجام اقدامات در سطح دیپلماتیک دارد