تأثیر مصرف ویتامین Dطی تمرینات مقاومتی فزاینده بر تغییرات مالون دیآلدئید و آنزیم کراتینکیناز در مردان تمریننکرده

فعالیت‌های مقاومتی موجب افزایش فشار اکسیداتیو و آسیب عضلانی می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر ویتامین D طی 8 هفته تمرینات مقاومتی فزاینده بر تغییرات غلظت مالون دی آلدئید و کراتین کیناز بود. به این منظور 40 آزمودنی مرد  25-20 ساله داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و به‌طور تصادفی در چهار گروه مکمل ویتامینD-تمرین مقاومتی (10n=)، دارونما-تمرین مقاومتی (10n=)، مکمل ویتامینD  (10n=) و کنترل (10n=) قرار داده شدند. تمرینات مقاومتی فزاینده سه جلسه در هفته و یک روز در میان به مدت 8 هفته با شدت فزاینده در هشت حرکت انجام گرفت. آزمودنی‌های گروه مکمل ویتامین D-تمرین مقاومتی و همچنین گروه مکمل ویتامین D هر دو هفته یک‌بار یک کپسول 50000 واحدی ویتامین D را تا انتهای دورۀ تحقیق مصرف کردند. نمونه‌گیری خون پیش و پس از دورۀ تمرینات به‌عمل آمد و از پلاسما برای سنجش فعالیت آنزیم کراتین کیناز و تعیین غلظت مالون دی‌آلدئید استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر کراتین کیناز بین هیچ‌کدام از گروه‌ها اختلاف معنا‌داری نداشت (05/0˃P). با وجود این مشاهده شد تغییرات مالون دی‌آلدئید در تعامل گروه × زمان معنا‌دار بود (001/0=P)، به‌طوری‌که غلظت مالون دی‌آلدئید در گروه ویتامینD –مقاومتی نسبت به گروه مکمل ویتامین D (017/0=P) و همچنین نسبت به گروه کنترل (034/0=P) به‌طور معناداری کاهش یافت. همچنین غلظت مالون دی‌آلدئید گروه دارونما-مقاومتی نسبت به گروه مکمل ویتامینD به‌طور معناداری (045/0=P) در پس‌آزمون کمتر بود. با وجود این بین دو گروه دارونما- تمرین مقاومتی و مکمل – تمرین مقاومتی تفاوت معنا‌داری مشاهده نشد. در نهایت می‌توان گفت ترکیب تمرین مقاومتی و مصرف ویتامین D می‌تواند موجب کاهش شاخص پراکسیداسیون چربی شود. با وجود این به‌نظر می‌رسد اثر تمرین مقاومتی در این زمینه بسیار کمک‌کننده باشد.