Genetische vitaliteit Edelhertpopulaties in Nederland

De Nederlandse edelhertpopulaties verschillen van elkaar in de manier waarop ze tot stand zijn gekomen, in hun huidige omvang en dynamiek, en in de wijze van beheer en mate waarin ze onderling met elkaar in contact staat. Dit alles heeft zijn weerslag in de genetische samenstelling en vitaliteit. Door overbejaging is de oorspronkelijke populatie uitgestorven, maar door historische en recente uitzettingen is de soort weer aanwezig. Populaties zijn genetisch rijker als ze zijn samengesteld uit vele verschillende bronpopulaties die bij voorkeur genetisch niet al te verwant zijn. Die variatie weten ze het best te behouden als de populatie groot is en/of goede uitwisseling kent met buurpopulaties. Populaties die maar uit enkele individuen (hebben) bestaan en niet kunnen uitwisselen met buurpopulaties verliezen geleidelijk hun genetische variatie. Hoe lager de genetische variatie in een populatie, hoe groter de kans dat deze minder vitaal is. Dit is onder andere vastgesteld bij edelherten op Rhum waar de jaaroverleving van kalveren afnam met toenemende mate van inteelt (Walling et al, 2011).