بررسی تأثیر ابعاد اجتماعی تابآوری شهری بر توسعه پایدار گردشگری (مطالعه موردی شهر محمودآباد)

شهرها مقصد اصلی گردشگری به شمار رفته و امروزه گردشگری به یکی از موتورهای محرکه توسعه شهری و بازسازی آن تبدیل‌شده است. بر این اساس شهرهای گردشگری به دلیل نقش غالب گردشگری در توسعه خود غالبا منحصربه‌فرد در نظر گرفته‌شده و در معرض اختلال‌های خارجی قرار دارند. مبتنی بر این دیدگاه نیز تاب‌آوری برای درک توانایی اجتماع در توسعه صنعت گردشگری به روشی پایدار مهم به شمار می‌رود در این تحقیق تلاش شد تأثیر ابعاد اجتماعی تاب‌آوری شهری بر توسعه پایدار گردشگری مورد بررسی قرار گیرد. مطالعه حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارشناسان و مسئولان حوزه شهری و گردشگری شهر محمودآباد و شهرداری شهر محمودآباد، به تعداد 80 نفر که در سال 1398 اشتغال به کار دارند و به دلیل حجم کم نمونه، تمام جامعة آماریبه‌عنوان نمونه و به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شد. روایی ابزار تحقیق با استفاده از مدل تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSSو SMART PLS با روش آمار توصیفی و مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. یافته‌ها نشان داد که تاب آوری اجتماعی با ضریب مسیر 689/0 بر توسعه پایدار گردشگری در شهر محمود آباد تاثیر مثبت و معناداری دارد به گونه‌ای که تاب آوری اجتماعی قادر است 5/47 درصد از واریانس متغیر وابسته (توسعه پایدار گردشگری) را تببین نماید. همچنین ابعاد تاب آوری اجتماعی، بعد حمایت اجتماعی با ضریب مسیر502/0، بعد دلبستگی مکانی با ضریب مسیر222/0، بعد آگاهی با ضریب مسیر194/0، بعد مشارکت با ضریب مسیر 188/0 و بعد اعتماد نهادی با ضریب مسیر163/0 به ترتیب بیشترین تاثیر مثبت و معنادار را بر توسعه پایدار گردشگری در شهر محمود آباد داشتند.