تعیین مطلوبیت زیستگاه شوکا (Capreolus Capreolus) در شمال ایران با استفاده از رویکرد مدلسازی تجمعی

مدل ‌سازی پراکنش گونه ابزار مهم و ضروری برای مدیریت و حفاظت از شوکا به ­عنوان یک گونه مخفی­ کار و گیاه ­خوار حفاظت شده ملی در ایران است. در این پژوهش با استفاده از بسته Biomod2 و روش مدل ‌سازی تجمعی و تعداد 91 داده­ حضور گونه شوکا و عوامل محیطی و انسانی، مدل تجمعی مطلوبیت زیستگاه براساس شش الگوریتم مدل توزیع گونه در منطقه مورد مطالعه با وسعت 74000 کیلومتر مربع تهیه شد. در این مطالعه AUC  مدل تجمعی معادل 0/97 بود که نشان­ دهنده عملکرد عالی مدل است. نتایج این مطالعه 15 درصد از منطقه مطالعاتی را دارای مطلوبیت کافی برای گونه شوکا شناسایی کرد. هم­ چنین نتایج نشان داد که متغیرهای کاربری سرزمین (29%) و ارتفاع (29%) بیش ­ترین تأثیر و پس از این متغیرها دمای حداکثر در گرم‌ترین ما‌ه (17%) و شیب (11%) اهمیت بالایی بر حضور این گونه دارد. متغیرهای انسانی نتوانستند در مدل ‌سازی تأثیر بالایی بر پراکنش گونه از خود نشان دهند. شوکا مناطق جنگلی متراکم را به ­علت کاهش قابلیت مشاهده شدن و هم ­چنین وجود پناه و غذای کافی، ترجیح می­ دهد.